فکرشهر: متاسفانه با وجود اعتراضات، عبارت‌های آشنای «اون ... رو لولو برد»، «آب رو بریز اونجا که ...»، «تو کیِ چی هستی اصلا چیِ کی هستی»، «گنده‌تر از تو هم غلطی نکرد»، «یک کلمه هم از مادر عروس بشنو»، «آنقدر قطعنامه بدهید تا قطعنامه دانتان پاره شود»، «باید چهار ماهواره به فضا پرتاب کنیم تا هر ننه قمری کلید آن را پایین نیاورد»، جای خود را در ادبیات سیاسی ما باز کردند.\n\nبه گزارش فکرشهر، این بخشی از سرمقاله امروز روزنامه «گسترش صمت» به قلم ناصر بزرگمهر است. در این یادداشت با عنوان «ادب مرد به ز دولت اوست»، آمده است:

فکرشهر: "وقتی مطمئن شدم دری برای من باز نخواهد شد به فکر دوستان و آشنایان افتادم، هیچکس در آن شب نبود، تنها من ماندم و خیابان های تهران و صدای بوق و ترمز ماشین ها. ساعت 2 نیمه شب شده بود و هیچ جایی نداشتم و باید به دنبال سرپناهی امن برای این شب می گشتم. مهمانسراها راهم نمی دادند و به سالن ترمینال پناه بردم و تا خود صبح روی صندلی با چشمانی خیره به کفش های مسافران شب را صبح کردم."به گزارش فکرشهر، این‌ جملات بخشی از سخنان دختر دانشجوی خوابگاهی است که به علت دیررسیدن به خوابگاه، مسئول خوابگاه به وی اجازه ورود نداده بود و ...