فکرشهر ـ محمد محمدزاده فرد*: خیلی دوست داشتم این یادداشت را در روزهایی که بحث «روز خبرنگار» داغ بود و همه پیام تبریک می دادند و من نیز مانند سایر همکاران انبوهی از این پیام های محبت آمیز از مردم و مسوولین دریافت کردم، منتشر می کردم؛ اما گفتم صبر کنم تا همه مراسم ها تمام شود و رویکرد همه مدیران استان را ببینم شاید تغییری کرده و یا من اشتباه کرده باشم که متاسفانه این امیدواری من نتیجه نداد و در بر همان پاشنه سال های گذشته چرخید.
17 مردادماه به مناسبت شهادت محمود صارمی، روز خبرنگار نامیده شده و هر ساله به همین دلیل مراسم هایی با عنوان روز خبرنگار برگزار می شود.
خبرنگاران قشری هستند که حلقه اتصال مردم و مسوولین بوده و صدای مردم را به گوش مسوولین رسانده و تا حصول نتیجه و حل مشکل، آن را پیگیری می کنند تا حقی از کسی ضایع نشود و یا یکی از مشکلات مردم کم شود، اما این قشر زحمتکش، خود هیچکس را ندارند که به داد آن ها رسیده و مشکلات آن ها را پیگیری کند.
مشکلات خبرنگاران آنقدر زیاد است و مسوولان امر ظاهرا از رفع آن عاجز، که در این مطلب به آن ها هیچ اشاره ای نکرده و از خیرش گذشته و تنها یکی از اجحاف هایی که در حق خبرنگاران صورت می گیرد را عنوان کرده و به آن خواهم پرداخت و آن مورد، مراسم هایی است که به مناسبت روز خبرنگار برگزار می شود.
مراسم هایی به نام خبرنگاران و به کام مسوولان.
یکی از مسائلی که همیشه ذهنم را به خود مشغول کرده و در ایام روز خبرنگار این درگیری ذهنی را بیشتر می کند این است که اگر مسوولی در روز خبرنگار مراسمی به عنوان گرامیداشت اصحاب رسانه برگزار می کند، چرا این برنامه تحت عنوان یا به صورت نشست خبری برگزار می شود؟!
نشست خبری فلان مدیر با اصحاب رسانه به مناسبت روز خبرنگار، شاید یکی از خنده دارترین جملاتی که سالانه شاهد آن هستیم.
اگر نشست خبری است چرا به مناسبت روز خبرنگار و اگر مراسم گرامیداشت روز خبرنگار است، چرا نشست خبری؟ یعنی واقعا خبرنگاران در روزی که برای تقدیر از آن هاست هم باید خبر بنویسند و کار کنند؟ آیا در برنامه هایی که برای سایر صنوف و مشاغل هم برگزار می شود، چنین رویکردی از طرف مسوولین وجود دارد؟
بعید می دانم کسی به یاد داشته باشد اولین بار چه کسی این روند غلط را باب کرده که تا به امروز نیز این بار کج ادامه یافته، ولی این گونه که از ظاهر امر پیداست، از منتفی شدن آن توسط مسوولین خبری نیست و باید از خودمان برای تغییر این روند شروع کنیم.
امسال و در نشستی که سرپرست فرمانداری شهرستان دشتستان به مناسبت روز خبرنگار برگزار کرده بود، من این موضوع را مطرح کردم و مورد استقبال سایر همکاران در دیگر رسانه های شهرستان هم قرار گرفت و هیچکدام سوال نپرسیدند، اما یکی از رسانه ها برای خودشیرینی این روند را خراب و شروع به سوال پرسیدن کرد و در این بین بود که با خود فکر کردم شاید من و همکارانم در سایر رسانه های استان نیز بی تقصیر نباشیم! اگر همه در اقدامی هماهنگ اعلام کنیم که اگر نشست خبری است حضور پیدا نمی کنیم و نگذاریم از ما سواستفاده شود، خیلی از تفکرات در بین مسوولین از بین رفته و یا به وجود نمی آید.
چند روز پیش پیرامون همین موضوع در حال صحبت با یکی از متولیان امور رسانه در سطح استان بوشهر بودم و گفتم قصد نوشتن چنین یادداشتی را دارم که گفت مدتی قبل یکی از مدیران کل استان با لحنی تمسخرآمیز به من عنوان کرد ما در روز خبرنگار، آن ها را دعوت کرده و ضمن اعلام عملکرد خود به صورت رایگان،«نخودی در کاسه آن ها می گذاریم که تا آخر سال با ما کاری نداشته باشند.»
واقعا یک به ظاهر انسان باید به چه حدی از وقاحت رسیده باشد که چنین حرفی را بزند؟ مسوولی که معلوم نیست خود و هم پیاله هایش بر چه اساسی که قطعا شایستگی و ضوابط نبوده به این منصب رسیده اند، صاف صاف در چشم افراد نگاه کرده و به اصحاب رسانه توهین می کند. جالب این که همین افراد بیش ترین پیام تبریک را ارسال و احتمالا بیش ترین ترس را از رسانه ها دارند و این که دلیل ترس چیست را عاقلان دانند.
به این که برخی مسوولین هم به اشکال مختلف به خبرنگاران توهین می کنند و حتی در روز خبرنگار هم حرمت نگه نمی دارند، در این یادداشت کاری نداریم؛ افرادی چون شهردار یکی از شهرهای استان که با حمایت همه جانبه اعضای شورای شهر، در جلسه ای که هم خانم مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی حضور داشت و هم آقای مشاور فرهنگی و رسانه ای استاندار، برای دومین سال پیاپی به خبرنگاران توهین کرد و این عمل هیچ واکنشی از طرف مشاور که هر دو سال شاهد ماجرا بود و مدیرکل، در پی نداشت؛ به این هم نمی پردازیم که اصلا خانم مدیرکل چرا باید در آن نشست حضور می داشت و خیلی موارد دیگر که می گذاریمش برای وقت و یادداشتی دیگر.
با این حال، هنوز امیدوارم برای گرامیداشت روز خبرنگار در سال آینده ـ این زحمتکشان بی منت ـ مسوولین در اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی، خانه مطبوعات و بسیج رسانه به عنوان متولیان امور مطبوعات و رسانه تحت نام کسانی که بیش ترین دسترسی را به استاندار و سایر عوامل در استانداری دارند، از همین حالا اقدام کرده و به دستگاه های اجرایی اعلام کنند اگر قرار است مراسم روز خبرنگار باشد، به تقدیر و بررسی مسائل خبرنگاران گذشته و به آن ها رسیدگی شود و به نشست پرسش و پاسخ نگذرد؛ در این صورت شاید بتوان امیدوار بود که مسوولین در روز خبرنگار، این قشر را به خاطر خودشان و نه برای اعلام بیلان عملکرد خود به طور رایگان، دعوت کنند و اگر قصد برگزاری نشست خبری دارند، آن را در موعدی دیگر انجام دهند.
از آن جا که ظاهرا هیچ یک از مسوولین مرتبط و غیرمرتبط کاری به کار خبرنگاران نداشته و همتی برای رفع مشکلات در آن ها نمی بینم، از همکاران عزیزم در همه رسانه های مکتوب و مجازی استان تقاضا دارم جلساتی با یکدیگر به طور منظم و هدف دار تشکیل داده و به اتفاق نظری برسیم و با ارائه پیشنهادات جمع بندی شده به متولیان امور رسانه، پیگیر مطالبات خود باشیم.
*یک خبرنگار
درنظامات ودولتهای دموکراسی که قانون حاکمیت دارد!مطبوعات وخبرنگارنیزجایگاه والاواحترام خاص خودرادارد .حل این معضل که ازروزخبرنگارودرکل نشریات ،سوءاستفاده نشودبایددرخبرنگارونشریات سودجوومزدوری جستجوکردکه هم ازتوبره می خورندهم ازآخور!(چون نیک نظرکردپرخویش درآن دید. گفتا زکه نالیم که از ماست که برماست)چاره دیگرایجادوحدت رویه ورسیدن به اتفاق نظردرموردچگونگی عملکرد
دوست گرامی بیاد می آوری خدمتتان عرض نمودم که برخی از مسؤولین پله کان ترقی را با طی نمودن پلکان توسط قلم استخوان سوز خبرنگاران بصورت نجومی طی می کنند. همانطور که نحوی اشاره نمودید اکثر مدیران از روی سواد و عزت خود به مقام مدیریت نرسیده اند.پس زمانی که مدیر مدیری دیدی بعد گلایه کن. البته برخی مدیران واقعا تلاشگران. راستی ای کاش صحبت امام جمعه برازجان را در هفته دولت مقابل مدیران جهت میز خدمت می شنیدی