فکرشهر: توانایی شنوایی لودویگ از بیست‌وپنج سالگی بنای ضعیف شدن را گذاشت، به طوری که او در بیست‌وهفت سالگی، مداوماً صدای وزوز می‌شنید و در چهل‌وشش‌سالگی کاملاً ناشنوا شد. در سال ١٨١٨، یک سازنده پیانوی انگلیسی‌تبار به نام توماس براد وود، یکی از پیانوهایش را به‌عنوان هدیه برای این نوازنده ارسال کرد. اما زمانی که این پیانو به دست بهتوون رسید، او کاملاً ناشنوا شده بود و هرگز نتوانست صدایی که از این جعبه موسیقی خارج می‌شود را بشنود.
به گزارش فکرشهر، روزنامه شهروند نوشت: «لودویگ فان بتهوون یکی از تأثیرگذارترین آهنگسازان و موسیقیدانان کلاسیک در تمام دوران‌هاست. هر کس در هر گوشه‌ای از جهان که زندگی کند، اگر ذره‌ای علاقه به موسیقی داشته باشد، دست کم یک بار در طول عمرش، یکی از آثار و قطعات بتهوون را شنیده است.
١- لودویگ فان بتهوون دسامبر ١٧٧٠ در شهر بن آلمان به دنیا آمد. تاریخ دقیق تولد او مشخص نیست. پدر بتهوون یک خواننده شکست‌خورده بود که پسرش را مجبور می‌کرد هر روز ساعت‌های زیادی را به تمرین ساز اختصاص دهد. او اگر موقع تمرین، نتها را اشتباه می‌نواخت، کتک می‌خورد! لودویگ از بداهه‌نوازی در موسیقی لذت می‌برد اما اغلب اوقات پدرش با این کار برخورد می‌کرد.
٢- بتهوون برای کمک به خانواده‌اش مجبور به ترک مدرسه شد، به همین دلیل هم هیچ‌وقت ضرب و تقسیم را یاد نگرفت. او ٦خواهر و برادر دیگر هم داشت که چهار نفر از آنها در زمان حیات او درگذشتند. پدر بتهوون به الکل اعتیاد داشت و او ناچاراً در هجده سالگی نان‌آور خانه و خانواده‌اش شده بود.
٣- مشهور است که پدرش مکرراً و به دروغ به لودویگ می‌گفت که متولد سال ١٧٧٢ است، نه ١٧٧٠! ظاهراً او قصد داشت فرزندش از سن واقعی خود جوانتر و بااستعدادتر به نظر برسد. البته پر بیراه هم نبود زیرا در کمال تعجب، بتهوون نخستین قطعه موسیقی‌اش را در دوازده سالگی نوشت و منتشر کرد!
٤- بتهوون از زمانی که به وین مهاجرت کرد (یعنی از سال ١٧٩٢)، خاطرات روزانه‌اش را می‌نوشت و از آن نگهداری می‌کرد. بسیاری از اطلاعاتی که در حال حاضر درباره زندگی این نوازنده چیره‌دست وجود دارد از دفتر خاطرات خود او استخراج شده است..
٥- بتهوون مستعد ابتلا به بیماری‌های مختلفی بود و بیشتر عمرش را حین ابتلا به بیماری‌های مثل کولیت، روماتیسم، حصبه، اختلالات پوستی، آبسه و عفونت در نقاط مختلف بدن، مشکلاتی در چشم و بینایی، التهاب شریان‌ها، زردی، هپاتیت مزمن و سیروز کبدی و... گذراند.
٦- بتهوون در اوایل بیست سالگی به وین نقل مکان کرد و نزد یوزف هایدن یکی دیگر از موسیقیدانان و آهنگسازان مهم و تأثیرگذار هم‌عصرش آموزش دید.
٧- زمانی که لودویگ آهنگسازی را شروع کرد، در نواختن ساز هارپ تسلط کامل داشت. اما با این حال، تمرکزش را بر روی آهنگسازی با پیانو گذاشت. ذکر این نکته ضروری است که او از تدریس پیانو متنفر بود!
٨- توانایی شنوایی لودویگ از بیست‌وپنج سالگی بنای ضعیف شدن را گذاشت، به طوری که او در بیست‌وهفت سالگی، مداوماً صدای وزوز می‌شنید و در چهل‌وشش‌سالگی کاملاً ناشنوا شد. در سال ١٨١٨، یک سازنده پیانوی انگلیسی‌تبار به نام توماس براد وود، یکی از پیانوهایش را به‌عنوان هدیه برای این نوازنده ارسال کرد. اما زمانی که این پیانو به دست بهتوون رسید، او کاملاً ناشنوا شده بود و هرگز نتوانست صدایی که از این جعبه موسیقی خارج می‌شود را بشنود.
٩- عده زیادی از اشراف وین با هم توافق کرده بودند که سالانه حقوقی در حدود ٤هزار فلورین توسکانی (واحد پول اتریش) به بتهوون پرداخت کرده و از او حمایت کنند تا فقط در وین بماند! بتهوون نخستین نوازنده‌ای بود که برای آهنگسازی در هر زمان و مکانی که حاضر می‌شد، حقوق دریافت می‌کرد.
١٠- پیش از تحلیل رفتن حس شنوایی، بتهوون به مهارت بداهه‌نوازی استادانه‌اش مشهور بود. او حتی بعد از ناشنوایی هم روحیه‌اش را از دست نداد و عرصه آهنگسازی را به هیچ عنوان ترک نکرد. برخی از مهم‌ترین آثار بتهوون در دهه پایانی زندگی‌اش ساخته شده‌اند. یعنی زمانی که او کاملاً ناشنوا بود.
١١- سمفونی نهم بتهوون، نخستین سمفونی‌ای بود که او آهنگسازی کرد. بعدها بسیاری از خوانندهها با این موسیقی، قطعاتی را خواندند.
١٢- بتهوون معمولاً پیش از کار، سرش را زیر آب سرد فرو می‌برد تا بیدار بماند.
١٣- بعد از تحلیل رفتن قوه شنوایی، بتهوون حرف‌هایش را با نوشتن در «دفتر گفت‌وگوهایش» مطرح می‌کرد.
١٤- آخرین قطعه‌ای که بتهوون توانست آن را به سرانجام برساند، در سال ١٨٢٥ ساخته شد.
١٥- شنیده شده که بتهوون خیلی خوش‌اخلاق نبوده است!
١٦- لودویگ فان بتهوون در سال ١٨٢٧ درگذشت.
برگردان از thefactsite
