فکرشهر: اخبار مربوط به صنایع نظامی و آخرین دستاوردهای ایران همواره یکی از موضوعات جذاب و مهم برای تحلیلگران و رسانههای صهیونیستی بوده است. در سالهای اخیر، کارشناسان و رسانههای عبری زبان مقالات تخصصی متعددی در رابطه با تسلیحات و صنایع نظامی ایران منتشر کرده اند.
به گزارش فکرشهر از مشرق، یکی از حوزههایی که همیشه مورد توجه صهیونیستها بوده است، صنایع پهپادی ایران است که فرماندهان نظامی رژیم صهیونیستی همواره از آن به عنوان یک تهدید جدی یاد میکنند.
نیتزان سادان کارشناس مسائل هایتک و تکنولوژی، مورخ هوانوردی و مفسر در زمینه تاریخ هوانوردی و جنگ هوایی اسرائیل، در گزارشی به یک دستاورد بزرگ نظامی ایران در حوزه پهپاد سازی اشاره کرده و آن را یک دستاورد فناوری بیسابقه معرفی میکند.
ترجمه بخشی از مطلب نیتزان سادان در روزنامه کالکالیست تقدیم مخاطبان میشود:

پهپاد جدید شاهد ۱۳۶ B در تاریخ ۳۱ شهریور ۲۰۲۴ بر روی یک کامیون در مراسم رژه سالانه ارتش جمهوری اسلامی به مناسبت جنگ ایران و عراق رونمایی شد. اولین چیزی که برجسته شد، مسئله زیبایی شناسی است:
مهندسی هواپیماهای بدون سرنشین ایرانی معمولاً بسیار تمیز و ظریف است، در حالی که در اینجا چیزی داریم که به نظر میرسد یک هواپیمای جمبو جت است که قیافه ظاهری آن شبیه نهنگ ولگا است و دارد میگوید "خب، شما فقط یک بار زندگی میکنید".
اما این شکل، هدفی دارد: مهندسان ایرانی به شاهد ۱۳۶ B چنان شکل باد کردهای دادهاند که سوخت زیادی را در خود نگه میدارد، سوختی برای برد ۴۰۰۰ کیلومتر کافی است.
اگر ایرانیها توانسته باشند پهپادی با چنین بردی ساخته باشند، این مسئله قطعا یک دستاورد فناوری بیسابقه است. در حال حاضر ۴۱ خانواده موشک کروز در جهان وجود دارد که فقط در دو تای آنها مدلهایی پیدا خواهید کرد که تا این حد پرواز میکنند و مهم است که به خاطر داشته باشید: هزینه داشتن چنین پهپادی تنها دهها هزار دلار است، در حالی که هزینه موشکهای کروز دوربرد صد برابر بیشتر است.

قبل از ادامه، باید تاکید کنیم که آنچه در رژه نمایش داده شد، بدون شک یک ماکت است. پس چگونه میدانیم که شاهد ۱۳۶ B واقعاً تا این حد میتواند پرواز کند؟ مسئله طراحی آن است. طراحی آن قطعا پیمایش چنین مسافتی را ممکن میسازد. این پهپاد یک دم دوتایی H شکل دارد و سطح بلندی که در انتهای آن بالههای عمودی قرار گرفتهاند، بالابری را ایجاد میکند که به پهپاد کمک میکند با دور موتور کمتری در هوا بماند.
ایرانیها در حال حاضر فناوری دارند که به یک پهپاد ارزان قیمت اجازه میدهد مسافت ۲۵۰۰ کیلومتری را بپیماید و وقتی یک بدنه پف کرده پر از سوخت به آن اضافه کنید، مطمئناً برد ۴۰۰۰ کیلومتر نیز امکان پذیر است.
جلوی پف کرده او احتمالاً بخشی از این دلیل است: این ویژگی پهپادهایی است که یک آنتن چند منظوره برای ارتباط یا اسکن اهداف حمل میکنند و احتمالا شاهد ۱۳۶ b نیز به چنین مأموریتهایی فرستاده شود (مأموریتهایی با تاکید بر بهکارگیری تجهیزات داخل دماغه مذکور). اما در ساختار مرسوم پهپادهای انتحاری این دماغه وجود ندارد؛ در واقع ماهیت آن یک بمب بهرهمند از هدایت جی پی اس است. به این ترتیب، دماغه ممکن است تجهیزات سنسور و ناوبری، باتری و حتی بمب را در خود جای دهد و یا آنکه کل بدنه پهپاد به سوخت، سوخت و سوخت اختصاص یابد.
