فکرشهر ـ خانوم کوچیک: «بوشهر؛ رتبه اول درآمد، رتبه هجدهم فلاکت!»
روزی که شوهرم این تیتر ناامید کننده را به من نشان داد، نزدیک بود از فرط ناراحتی از خود بیخود شوم. سال ها بود که اولین رتبه های موجود در رنکینگ فلاکت داشت عذابمان میداد که با درایت مدیران استانی نمره مان هجده شد. صدالبته با تلاش بیشتر میشد به رتبه بیست رسید تا نمره قبولی بهتری به استان بوشهر تعلق گیرد.
اما هر جور حساب میکنم، آپشن های فلاکت را نمی توانم توی ذهنم هضم کنم؛ یا اینکه قسمتی از ویژگی های فلاکت، چرا و چگونه در راستای قامت بوشهری ها گنجانده شده؟! اگر فلاکت را تورم محاسبه کنیم که کل کشور روی یک ریل حرکت میکنند، تازه با درایت مسوؤلین قرار است تا سال آینده تورم منفی شود.
اما اگر فلاکت را نرخ بیکاری تلقی کنیم، لازم است به اطلاع برسانم دوباره با درایت مدیران شایسته و به واسطه وجود عسلويه و پارس شمالی، یک نفر بیکار نداریم که، تازه، کارگر از دیگر شهرستان های همسایه وارد میکنیم. تازه من شنیدم از آن جایی که نیروی انسانی بومی در عسلویه مورد نیاز است، قرار بر این شده که جنین ذکور در شکم مادر را به حفظ حرمت حقوق دهند تا به سن قانونی برسند و به استخدام پارس جنوبی و شمالی درآیند.
در موضوع جرم و جنایت هم الحمدلله کلین شیت هستیم، والسلام.