فکرشهر: یکی از بستن فضای مجازی سخن می‌گوید و حمله به روحانیون در صحن رضوی را به این موضوع ربط می‌دهد و دیگری از مردم می‌خواهد به صورت چندنفره بساط روزه‌خواران را به هم بزنند، یکی فضای باشگاه‌های ورزشی را نه تنها برای بانوان بلکه برای پسران نوجوان ناسالم می‌داند و دیگری به فکر زنانه مردانه کردن پارک‌ها و اماکن عمومی است!
به گزارش فکرشهر به نقل از ایسنا، مدتی است که شاهد اظهارات و اقدامات عجیب برخی از صاحبان تریبون هستیم. سخنانی که چندان ارتباطی با مشکلات مردم و اولویت‌های کشور ندارد و تنها باعث ایجاد کشمکش‌های بیهوده می‌شود.
با روی کار آمدن مجلس یازدهم و دولت سیزدهم و شوراهای شهر پنجم، علاوه بر تریبون‌های رسمی، فضای مدیریتی هم در اختیار یک جناح قرار گرفت تا شاید حاکمیت یکدست و هماهنگ بتواند مشکلات عدیده معیشتی و اقتصادی مردم را حل کند. اما هنوز شاهد کاهش قیمت مایحتاج مردم، پایین آمدن قیمت دارو، رفع بلاتکلیفی بسیاری از مشاغل نیستیم.
با این وجود به نظر می‌رسد برخی از مسئولان و صاحبان تریبون به جای آن که به مشکلات اصلی مردم توجه کنند و برای حل آن چاره‌ای بیاندیشند، اولویت‌های دیگری را دنبال می‌کنند. این اظهارات و اقدامات پرسش‌هایی را ایجاد می‌کند:
۱. آیا دلیل نفوذ فضای مجازی این نیست که بسیاری از صاحبان تریبون حرف جدید و جذابی برای مردم و به خصوص برای جذب جوانان ندارند؟
۲. حمله به روحانیون در صحن رضوی چه ربطی به طرح صیانت از فضای مجازی دارد؟
۳. آیا تشکیل گروه‌های چندنفره برای جمع کردن بساط روزه‌خواران، منجر به رو در رو قرار دادن مردم با یکدیگر و ایجاد تنش و درگیری نمی‌شود؟
۴. بسیاری جوانان از باشگاه‌های ورزشی برای پر کردن اوقات فراغت خود استفاده می‌کنند. آیا محدود شدن چنین فضای آنان را به سمت انحرافات مختلف نمی‌کشاند؟
۵. بر اساس کدام قانون در فضاهای عمومی برای مردان و زنان محدودیت ایجاد می‌شود و اقدام به دیوارکشی و زنانه-مردانه کردن فضاهای باز صورت می‌گیرد؟
۶. آیا چنین مسائلی اولویت‌های اصلی مردم ایران به حساب می‌آیند یا حل مشکلات اقتصادی و معیشتی؟
۷. بهتر نیست مسئولان و صاحبان تریبون به جای ابراز سخنانی که تنها باعث ایجاد حاشیه و عصبانیت مردم می‌شود، به دنبال چاره حل مشکلات مردم و رساندن صدای اصلی آنانی که کمرشان زیر بار مشکلات معیشتی در حال خرد شدن است، باشند؟
۸. افزایش قیمت گوشت و تخم‌مرغ و گوجه‌فرنگی و آلودگی هوا نیاز به فریاد و طلب کمک دارد یا چنین مسائلی که از تریبون‌ها مطرح می‌شود؟
۹. چرا عده‌ای با سخنان‌شان، بهانه به دست مخالفان نظام و رسانه‌های خارج از کشور می‌دهند؟
۱۰. صاحبان تریبون فکر نمی‌کنند که پرداختن به چنین مسائل حاشیه‌ای به جای رسیدگی به اولویت‌های اساسی مردم، باعث می‌شود که روز به روز از مردم که سرمایه اصلی اجتماعی، اقتصادی و سیاسی کشور هستند دور و دورتر شوند؟
