فکرشهر: همشهری آنلاین نوشت: یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که احتمالا میلیون‌ها نفر در سرزمین گمشده‌ای زندگی می‌کردند که هزاران سال پیش در اقیانوس آرام غرق شد.
حدود ۱۸۰۰۰ سال پیش، استرالیای بزرگ، تاسمانی و گینه نو دارای توده خشکی بسیار بیشتری بودند که یک قاره پیشاتاریخی به نام ساهول (Sahul) را تشکیل می‌داد. اما پس از آمدن و رفتن آخرین عصر یخبندان، سطح آب دریاها بالا آمد و با آب شدن یخ‌ها، اقیانوس‌ها خشکی را بلعیدند.
جزایر سواحل شمال غربی استرالیا قبلا دارای زمینی در حدود ۳۸۸۴۹۸.۲۱ کیلومتر مربع بودند که یک و نیم برابر بزرگ‌تر از نیوزلند است. پیش از این تصور می‌شد که این سرزمین غیر قابل سکونت بوده است، اما محققان شواهد باستان‌شناسی را کشف کرده‌اند که نشان می‌دهد بومیان نخستین می‌توانستند بمدتی آنجا زندگی کرده‌اند.
بر اساس آخرین تحقیقات، منطقه‌ای که تصور می‌شد یک منطقه بیابانی است، در واقع احتمالا دارای دریاچه‌ها، رودخانه‌ها، مجمع‌الجزایر و یک دریای داخلی بزرگ بوده است. ابزار‌های سنگی نیز در کف دریا کشف شده که نشان می‌دهد مردم بومی از آنجا عبور کرده‌اند.
مشخص نیست این شهرک چقدر بزرگ بوده است، اما مدل‌سازی‌ها نشان داد که احتمالا می‌توانست بین ۵۰ هزار تا ۵۰۰ هزار نفر را پشتیبانی کند. این مطالعه جدید نشان می‌دهد که احتمالا، پیش از پایان عصر یخبندان، ساهول می‌توانست محل زندگی میلیون‌ها نفر باشد. بیشترین جمعیت احتمالا حدود ۲۰ هزار سال پیش در اوج عصر یخبندان آنجا ساکن بوده‌اند.
با بالا آمدن دریاها، گروه‌هایی از مردم به ناچار جابه‌جا شدند. این را می‌توان با سبک‌های جدید هنر سنگی که در مناطق کیمبرلی و آرنهم در استرالیای غربی یافت شد، اثبات کرد. محققان می‌گویند که این کشف مستلزم بررسی عمیق‌تر گروه‌های بومی است که می‌تواند اطلاعات بیشتری را در مورد توپوگرافی در حال تغییر زمین نشان دهد.
