
فکرشهر: کجارو نوشت: تاریخنگاران میگویند اگر کریستف کلمب به آمریکا نمیرسید، احتمالا پرتغال زودتر از اسپانیا قاره جدید را کشف میکرد و چهره جهان امروز متفاوت بود.
به نقل از لایوساینس؛ کریستف کلمب در سال ۱۴۹۲ میلادی با هدف یافتن مسیر تازهای به چین و جنوب آسیا از غرب حرکت کرد، اما به جای آن به قارهای ناشناخته رسید؛ قارهای که بعدها «آمریکا» نام گرفت. هرچند وایکینگها حدود ۵۰۰ سال پیش از او به نیوفاندلند رفته بودند، اما تنها سفر کلمب بود که راه را برای استعمار گسترده اروپا در نیمکره غربی باز کرد.
اما اگر این سفر هرگز به مقصد نمیرسید چه میشد؟ پژوهشگر تاریخ، داگلاس هانتر، میگوید کلمب در حقیقت به هدف خود نرسید، زیرا هیچگاه راهی به آسیا پیدا نکرد و تا پایان عمر باور داشت که سرزمینهای تازهاش بخشی از آسیاست.
چه کسی دنیای جدید را کشف میکرد؟
بومیان قاره آمریکا دستکم ۲۳ هزار سال پیش به این سرزمینها رسیدند، اما اروپاییان هزاران سال بعد پا به آنجا گذاشتند. بیشتر تاریخدانان بر این باورند که اگر کلمب در رسیدن به نیمکره غربی شکست میخورد، دیر یا زود اروپایی دیگری به آنجا میرسید.
به گفته فلیپه فرناندس آرمستو، استاد تاریخ دانشگاه نوتردام، در دهه ۱۴۸۰ میلادی سفرهای اقیانوس اطلس سودآور شده بود و اگر کلمب شکست میخورد، احتمالا کشوری دیگر – شاید پرتغال – زودتر به قاره آمریکا میرسید. او توضیح میدهد که تجارت شکر، طلا، عاج و بردگان آفریقایی اروپا را به ماجراجوییهای دریایی بیشتری تشویق کرده بود.
جفری سیمکاکس، استاد بازنشسته دانشگاه UCLA، نیز معتقد است در صورت شکست کلمب، پادشاه پرتغال فورا سفر مشابهی را ترتیب میداد تا از اسپانیا پیشی بگیرد. او یادآور میشود که پرتغال تا آن زمان جزایر آزور و مادیرا را مستعمره کرده بود و به عمق اقیانوس اطلس نفوذ داشت.
در این میان برخی دیگر از پژوهشگران میگویند حتی اگر کلمب ناکام میماند، اسپانیا از طریق جزایر قناری – که موقعیتی مناسبتر برای سفرهای غربی داشتند – بالاخره به آمریکا میرسید و تفاوت تاریخی چندانی رخ نمیداد.
هانتر حتی احتمال میدهد پایتخت آمریکا، به جای «کلمبیا»، «پینزونیا» نام میگرفت؛ اشارهای به برادران پینزون، دو دریانورد اسپانیایی که دو کشتی از ناوگان کلمب را فرماندهی میکردند.
در هر حال، چه با کلمب و چه بدون او، تماس اروپا با جهان جدید سرنوشت بومیان قاره آمریکا را دگرگون کرد؛ از شیوع بیماریها تا جنگهای طولانی. با این حال، جوامع بومی هنوز پابرجا هستند و میراث زبانی و فرهنگی خود را حفظ کردهاند.