تحقیقات جدید: دوقلوهای همسان می‌توانند تفاوت‌های قابل توجهی در ضریب هوشی داشته باشند

فکرشهر: تحقیقات تازه نشان می‌دهد که دوقلو‌های همسانی که جدا از هم بزرگ شده‌اند ممکن است تفاوت‌هایی در ضریب هوشی خود داشته باشند که مشابه تفاوت‌های میان افراد کاملاً غریبه است. این یافته‌ها نشان می‌دهد که تفاوت‌های IQ ممکن است کمتر به ژنتیک مربوط باشد و بیشتر تحت تأثیر تحصیلات و محیط آموزشی قرار گیرد

به گزارش فکرشهر از انتخاب و به نقل از sciencealert؛ پژوهش‌های پیشین نشان داده بودند که دوقلو‌های همسانی که جدا از هم بزرگ شده‌اند، بسیاری از ویژگی‌های مشابه، از جمله ضریب هوشی مشابه، دارند. این نتیجه‌گیری، اعتقاد رایج را تقویت می‌کرد که IQ عمدتاً تحت تأثیر ژنتیک (طبیعت) است نه محیط (پرورش).

بازنگری جدید

اما جارد هوروات و کیتی فابریکانت، دانشمندان علوم شناختی و پژوهشگر توسعه‌ی کودک، با بررسی دوباره‌ی داده‌ها، عامل مهمی را در نظر گرفتند که اغلب نادیده گرفته می‌شد: تحصیلات.

آنها ۸۷ جفت دوقلو را بر اساس شباهت یا تفاوت در تجربه‌های تحصیلی‌شان گروه‌بندی کردند و دریافتند که تفاوت‌های IQ با تفاوت‌های تحصیلی هم‌راستا هستند.

به گفته‌ی نویسندگان، این اختلاف‌ها به حدی بود که می‌توانست از تأثیر معلم یا گروه همسالان فراتر رود.

دوقلو‌هایی که جدا از هم بزرگ شده و در مدارس بسیار متفاوت تحصیل کرده بودند، الگوی IQ مشابه افراد غریبه داشتند، با تفاوت تقریبی ۱۵ واحد در ضریب هوشی.

با این حال، تنها ۱۰ جفت دوقلو تجربه‌ی مدرسه‌ای قابل مقایسه داشتند و این نمونه‌ی کوچک، محدودیت‌هایی برای نتیجه‌گیری نهایی مطالعه ایجاد می‌کند.

نقش آموزش در IQ

تست IQ که برای اولین بار در ۱۹۰۵ طراحی شد تا مشخص شود کدام کودکان به کمک اضافی در مدرسه نیاز دارند، در طول دهه‌ها نشان داده که نمرات IQ معمولاً پایدارند و این امر به‌عنوان دلیلی بر تثبیت برخی انواع هوش توسط ژنتیک مطرح شده است.

با این حال، شواهد جدید نشان می‌دهد که بهبود کیفیت آموزش باعث افزایش مستمر IQ در کشور‌های مختلف و فرهنگ‌های گوناگون شده است.

محدودیت‌ها و آینده‌ی تحقیق

مطالعه‌ی تأثیر تحصیل بر IQ به‌طور جداگانه کار دشواری است و اغلب دوقلو‌ها یا در یک خانه بزرگ شده‌اند یا حتی اگر جدا شده باشند، در مدارس مشابه حضور داشته‌اند.

هوروات و فابریکانت می‌گویند:

«برای نقشه‌برداری کامل از تأثیرات محیطی بر آزمون‌های شناختی هنوز کار‌های زیادی باقی مانده است. امیدواریم این مقاله بتواند گامی در مسیر فهم بهتر این موضوع باشد.»

این مطالعه در مجله‌ی Acta Psychologica منتشر شده است.