فکرشهر: یک منتقد ادبی و داستان نویس گفت: اگر در پاسخ به این سوال که برای چه می‌نویسیم جوابی نداریم بهتر است رمان نویسی را کنار بگذاریم چون افسردگی عمیق می‌آورد.
به گزارش فکرشهر از ایسنا، مهدی یزدانی خرم امروز (چهارشنبه) در کارگاه شیوه پرداخت طرح در رمان نویسی که در حاشیه اختتامیه دومین جشنواره داستان کوتاه زاینده رود برگزار شد، اظهار کرد: داستان کوتاه یک فرم آمریکایی است و اروپایی‌ها برای آن خیلی اهمیت قائل نیستند، آمریکایی ها داستان کوتاه را جدی گرفتند و سعی کرده‌اند که به داستان کوتاه پس از جنگ جهانی دوم بیشتر بپردازند.
وی افزود: اگر قرار است رمان بنویسیم باید المان‌های داستان کوتاه نویسی را کنار بگذاریم چراکه شکل نگاه به رمان متفاوت است چراکه رمان‌نویس برای نوشتن به چهار المان احتیاج دارد حال می‌خواهد رمان او به آوانگاردترین شکل نوشته شود یا به ساده ترین زبان.
نویسنده "رمان سرخِ سفید" ادامه داد: روایت گری یکی از آن چهار المانی است که باید رمان نویس در دست داشته باشد البته در این زمینه برخی از رمان نویسان فضاسازهای خوبی هستند و عده‌ای دیگر جریان سازی می‌کنند، رمان نویس جریان ساز کمتر است و بیشتر رمان نویس‌ها به وصف و حجم روایت تمرکز می‌کنند. بنابراین رمان نویس باید قدرت روایی بالایی داشته باشد و برای این مهم نیازمند تمرین است.
یزدانی خرم آموزش را یکی دیگر از بعدهای رمان نویسی دانست و افزود: استفاده از تکنیک‌ها همواره به خود داستان نویس بستگی دارد که در کجای زمان خود از چه تکنیکی استفاده کند، اما برای استفاده درست یک رمان نویس باید باسواد باشد اتفاقات پیرامونش را به جد زیر نظر بگیرد و سینما و موسیقی را بشناسد.
وی ادامه داد: مثلا فرد رمان نویس در اصفهان باید با ساختارهای زیبایی شناسی آشنا باشد و در خصوص معماری دوران سلجوقی، کاشی‌های هفت رنگ دوران صفوی و معماری‌های اسلامی مساجد را درک کند پس برای اینکه یک رمان نویس خوب شوید به شدت باید بخوانید و فیلم ببینید اگر نخوانیم و فیلم نبینیم مثل ۹۹ درصد رمان نویس‌های دیکر شکست می‌خوریم.
نویسنده "من منچستریونایتد را دوست دارم" با اشاره به اینکه یک رمان نویس خوب باید نسبت به ادبیات گذشته آگاه باشد، تصریح کرد: رمان‌نویسی غریزی نداریم بلکه این کار یک فعالیت یدی است کسی که نویسنده است نه داستان نویس باید کسی باشد که جهان بینی قوی داشته باشد.
یزدانی خرم با اشاره به اینکه رمان نویسی یک کار ۱۰۰ درصد سیاسی است، گفت: چون شما یک قدرت متنی را در برابر قدرت‌های بیرونی قرار می‌دهید و به مفهوم قدرت فکر می‌کنید پس باید الزامات را خوب بشناسید و بسترها و طیف‌های مختلف اجتماعی را بشناسید.
وی با بیان اینکه تجربه؛ بعد دیگری است که یک رمان نویس احتیاج دارد، افزود: شاید اکثر مردم تصورشان بر این است که رمان نویسان انسان‌های گوشه گیری هستند؛ این در حالی است که رمان نویسان هم گوشه‌گیری دارند و هم ورزشکاران. نویسنده رمان باید یک نگاه به جهان داشته باشد یک نگاه اساسی که بتواند تعریف درستی از جهان پیرامون خود ارایه کند.
این منتقد ادبی تصریح کرد: سن در رمان نویسی خیلی مهم است کار اصلی رمان نویسان از ۳۰ تا ۳۵ سالگی شروع شده است. در جهان امروز سن تجربه‌های زیستی پایین آمده است و افراد سریع‌تر از زندگی درک پیدا کرده‌اند و خوشبختانه رمان نویسان امروز به موارد جزئی تر توجه بیشتری می‌کنند.
یزدانی خرم با بیان اینکه نمی‌توان پذیرفت که رمانی خوب بوده است، اما فروش نداشته، خاطرنشان کرد: اگر در پاسخ به سوال برای چه می‌نویسیم جوابی نداریم بهتر است رمان نویسی را کنار بگذاریم چون افسردگی عمیق می‌آورد.
