فکرشهر: «جا دارد به امثال آقای زاکانی گفت که کم یا زیاد حرف زدن فی‌النفسه مفید یا مضر نیست، مهم چگونه حرف زدن و چه گفتن است.»
به گزارش فکرشهر، روزنامه ایران نوشت: «سخنان اخیر سیدعباس عراقچی، معاون سیاسی وزارت خارجه درباره مهاجران و پناهندگان افغانستانی در ایران بحث‌برانگیز شده و واکنش‌هایی را به دنبال داشته است. عراقچی در توضیحات تکمیلی البته گفته که اخراج افغان‌ها در دستور کار دولت ایران نیست. در این میان برخی هم گویا بهانه جدیدی یافته و دوباره توپخانه خود علیه وزارت خارجه را به راه انداخته‌اند. از جمله علیرضا زاکانی از نمایندگان مخالف برجام در مجلس نهم و از چهره‌های شاخص اصولگرا. او در توئیتی نوشته: «متأسفانه کمتر حرف زدن و یا کمتر کار کردن برخی مسئولان کشور، خیرش برای مردم و مملکت بسیار بیشتر است. یکی از این حضرات، جناب عراقچی است که از اظهار نظرات ناصوابش، سخنان اخیرش پیرامون برادران عزیز افغانستانی است و از کارکردهای مضرش، تولد موجود ناقص‌الخلقه‌ای به نام برجام.»
این که برخی کاربران فضای مجازی بدون اطلاع از نیت دولت و وزارت خارجه واکنش‌های هیجانی و احساسی داشته باشند، چندان محل اشکال نیست و می‌توان گفت بر آنها حرجی نیست اما این که برخی چهره‌های سیاسی مدعی هم در همین راه گام بردارند، محل تأمل است. سخنان آقای عراقچی در ادامه سخنان رئیس‌جمهوری و رئیس شورای عالی امنیت ملی است که در حقیقت به کشورهای غربی و مشخصاً اروپایی‌ها هشدار می‌دهد تبعات و هزینه‌های مبارزه با مواد مخدر و ساماندهی مهاجران را نباید فقط بر دوش ایران انداخت. هر دنبال‌کننده سیاستی واقف است که آن چه روحانی و در ادامه عراقچی گفته است، مخاطب مشخص دارد به نام اروپا؛ چنان که مخاطب اصلی بیانیه شورای عالی امنیت ملی در روز چهارشنبه هم قاره سبز بود. البته که حرف یا موضع بیراهی هم نیست. اگر اروپایی‌ها نگران سیل مهاجرت به کشورهای خود هستند و نسبت به مبارزه با مواد مخدر حساسیت دارند، باید تاوان آن را هم بدهند و حداقل در این مسیر ایران را یاری رسانند نه آن که تعهدات خود در برجام را نیز عملی نسازند. حرف روحانی و عراقچی همین یک نکته مهم است که وقتی اروپایی‌ها تعهدات خود را عملی نمی‌کنند و فشارهای آمریکا اقتصاد ایران را هدف قرار می‌دهد، طبیعی است که چه‌بسا ایران نتواند نسبت به مبارزه با مواد مخدر و ساماندهی مهاجران کمافی‌السابق اقدام نماید. حالا جا دارد به امثال آقای زاکانی گفت که کم یا زیاد حرف زدن فی‌النفسه مفید یا مضر نیست، مهم چگونه حرف زدن و چه گفتن است.»
