«زن گرفتن اجباری»
اگر خواهی که در زندون نِمونی
تو رِی اجبار باید زن بُسونی
بًرو پیدا بُکُه شایسته جُفتی
بتِ لب شَکّر و ابرو کِمونی
نداری حق بِگردی هٍی مُجَرَد
بِرَی تعقیبِ هر دُختِ جِوونی
اگر گُفتِن وِ دولت زن نِداری
تِمومِ امرِ تو حًکمَن فُلونی
جریمه داره و زندان ِ زوری
نِپِه تا جَلدِه وَردا یِه تِکونی
چِه باکه اَی نِداری کار و خونه
فقط بی زن نِشاید زِندِگونی
اگر پیل و پِلا هیچی نداری
اگر ناراحتی از ، اِی گیرونی
دوتا رَه پیشِ پا بیشتر نِداری
یکی زن یا که مرگِ ناگِهونی
هِمی که زن گیرُفتی ای برادر
تو تَحتِ پو ششی با یارِ جونی
دِرِ خَرجِت خدا هم خوش کریمه
وِگُشنَی کَس نِمُرده گَر بِدونی
نِداره لذتی بی زن بِگردی
که زن الحق هِسه مَی زورِ زونی
اگر جُفتی نِبو در بینِ خونه
تُنَم بی زن نِمی ارزی قِرونی
دوتاشِه وا که خُم دارُم مُجَرّد
ولی فِر کِرده زن نیسه یِه دونی
خُمَم از بسکه کلا زن زلیلُم
سِرُم رِختِه وِ گَشته لیتِرونی
خدا یا موندِه کافی زیرِ محنت
دو فرزند مُجَرّد نیسه نونی
*متخلص به «کافی رودفاریابی» شاعر و نویسنده اهل رودفاریاب بخش ارم شهرستان دشتستان
