فکرشهر: «منوچهر طیاب کسی بود که عاشقانه زیست و عاشق ایران بود و همیشه به من می‌گفت من آدم خیلی خوشبختی هستم چون کاری را که عاشقانه دوست دارم، انجام می‌دهم.»
به گزارش فکرشهر، در یادداشتی در روزنامه اعتماد به قلم مهرداد اسکویی، مستندساز آمده است: «مرد سفر بودن را می‌توانم یکی از ویژگی‌های مهم و تاثیرگذار آقای منوچهر طیاب بدانم. او همچنین بسیار خستگی‌ناپذیربود و پر انرژی. هر بار که او را می‌دیدم لباس سفر تنش بود و کفشش آماده رفتن. بسیار مطالعه می‌کرد و آدم به تمام معنا فرهیخته‌ای بود. علاوه بر مطالعه، پیرامون مسائل و موضوعات مختلف بسیار تحقیق می‌کرد و مرد میدان بود. به مطالعاتی که داشت بسنده نمی‌کرد و آن چه در کتاب‌ها آمده بود برایش کافی نبود. تکه‌تکه این مملکت را می‌شناخت و به همه جای ایران سفر کرده بود و درباره ابعاد مختلف مناطق ایران تحقیق و مطالعه می‌کرد، عکس می‌گرفت و فیلم می‌ساخت. همچنین آقای طیاب کتاب‌های زیادی هم تالیف کرد و در همه کتاب‌هایش به موضوعاتی که تحقیق کرده بود، پرداخت.
او در لایه‌های زیرین فیلم‌هایش انتقادات مختلفی مطرح می‌کرد درباره این که چرا به بعضی مسائل و موضوعات جغرافیایی، بومی و آیینی پرداخته نمی‌شود. او توضیح می‌داد که چرا باید جغرافیای به خصوصی چون زاگرس، دماوند و دریای پارس مورد توجه قرار گیرد و در کتاب‌ها و فیلم‌هایش روی آیین‌ها و پاسداشت مکان‌های ارزشمند تاکید می‌کرد. او از مستندسازانی بود که در کنار یار و همراه همیشگی‌اش - آقای اسعد نقشبندی - که عکاس بسیار توانمندی است یکتنه برای دغدغه‌هایی که داشت، برای فرهنگ و آیین این کشورش کار کرد و مقولات بسیاری را به ثبت رسانید.
آقای طیاب همواره ایده‌های مختلف در ذهن داشت و هیچ وقت هم منتظر تایید کسی نمی‌ماند و خودش برای هموار کردن مسیر کار خودش شرایط ایجاد می‌کرد و سپس آرام‌آرام پروژه و اندیشه خود را به کمال می‌رساند. در واقع می‌خواهم بگویم او با شرایط طولانی کار کنار می‌آمد و هدفش را به سرانجام می‌رساند. او کسی بود که عاشقانه زیست و عاشق ایران بود و همیشه به من می‌گفت من آدم خیلی خوشبختی هستم چون کاری را که عاشقانه دوست دارم، انجام می‌دهم. به نظر من او مرد خوشبختی بود و آثار ارزشمندی هم از خود به جای گذاشت؛ آثاری که در آرشیو ملی و جهانی می‌ماند. به نظر من تا ایران هست اسم آقای منوچهر طیاب بر تارک تاریخ و فرهنگ این مرز و بوم نقش خواهد بست.»
