شَل و کور
یِه کوری و شِلی در بینِ بازار
می رَفتِن تا بُسونِن جومه شلوار
شُلُق بِی گوئیا بازار خیلی
نمی کِردِن جُلوشونه یه سَیلی
تِمومِ هوشِشون بِی وِر مغازه
سراسر جِنسِلِ زیبا و تازه
یِهَو شَل زِه قِدِ چرخی وِ اُفتی
رِسی تا کور ،کِه گردن کُلُفتی
دو چرخی گفت سَی کُه مَی که کوری
تو هم بی چیش و چار و بی شُعوری
جوابش داد شل حرفِ تمیزی
که ای جونُم وِرُم واکِه عزیزی
ولیکن مُو شِلُم ،کورِ رِفیقُم
مُو در رَه رَفتِنُم خیلی دقیقُم
نِمینه چون رفیقُم چیش و چارِش
از اِی بابت شده یک شَل دُچارِش
چُو فهمی اِی گِپه کافی وِ کوری
برای خنده طنزِش کِه ایجوری
*متخلص به «کافی رودفاریابی» شاعر و نویسنده اهل رودفاریاب بخش ارم شهرستان دشتستان
ارسال نظر
