بازگشت نام «عیاش» به صدر چالش‌های اسرائیل/ آیا گنبد آهنین همه راکت‌های حماس را می‌زند؟

فکرشهر: موشک عیاش۲۵۰ غافلگیری بزرگ نیروهای مقاومت برای صهیونیست‌ها بود؛ سلاحی با برد 250 کیلومتر که در اولین مأموریت خود فرودگاه رامون در فاصله بیش از 200 کیلومتری را در جنوب سرزمین‌های اشغالی مورد اصابت قرار داد.

به گزارش فکرشهر از تسنیم، دور جدید درگیری‌های نیروهای مقاومت اسلامی در غزه با اشغالگران صهیونیست پس از جنایت‌های این رژیم در قدس و علیه فلسطینیان ساکن این شهر همچنان ادامه دارد. هر چند جرقه بروز این واقعه که به سرعت به انتفاضه جدیدی تبدیل شد، اتفاقی تکراری بود اما این بار واکنش فلسطینی‌ها همچون گذشته نبود.

اقدام به اشغال خانه‌های منطقه شیخ جراح توسط صهیونیست‌ها خشم ساکنان اصلی سرزمین فلسطین را برانگیخت و درگیری نیروهای امنیتی رژیم اشغالگر حوالی مسجدالاقصی در روز قدس و پس از آنکه به شهادت و زخمی شدن تعدادی از مسلمانان منجر شد، جرقه درگیری‌های جدید مقاومت و اشغالگران بود.

با ورود مقاومت اسلامی به منازعه در پی حمله هوایی به غزه، صهیونیست‌ها اقدام به بمباران متعدد مناطق مختلفی از غزه کردند و در ادامه بازوی نظامی مقاومت ازجمله یگان های موشکی وارد کارزار شده و یکی از پرحجم‌ترین حملات موشکی و راکتی علیه رژیم صهیونیستی را رقم زدند.

طبق آمار منتشر شده، تعداد راکت‌های شلیک شده در دو روز اول درگیری به 1600 تیر رسید که در مقایسه با کل راکت‌های شلیک شده در درگیرهای سال 2019 که 1070 فروند بود، بسیار بیشتر است.

مقاومت اسلامی تنها در شب اول درگیری‌های اخیر، 1050 موشک شلیک کرد که شاید عدد معنی داری در مقایسه فوق باشد: شلیک انبوه راکتی معادل کل سال 2019 تنها در یک شب! در سال 2020 با توجه به اینکه درگیری‌ها خیلی بالا نگرفت، تنها 170 راکت از سوی مقاومت علیه اشغالگران شلیک شده بود.

در ماه‌های گذشته، اخبار شلیک چند راکت از سوی مقاومت اسلامی در غزه به سمت دریا منتشر شد که برای اهالی فن، معنا و مفهومی خاص داشت؛ مقاومت در حال آزمایش آخرین دستاوردهای خود در حوزه راکتی بود.

اما آنچه فقط اندکی قبل از شروع آتشباری مقاومت موجب تعجب ناظران شد، اعلام وجود موشک‌های نقطه زن در اختیار مقاومت اسلامی فلسطین توسط رهبر معظم انقلاب اسلامی در سخنرانی ایشان به مناسبت روز قدس بود.

تاکنون تصور می‌شد که مقاومت اسلامی تنها از راکت که پرتابه‌ای فاقد هدایت تا لحظه اصابت است استفاده می‌کند. موشک پرتابه‌ای است که از راکت به علاوه سامانه هدایت و کنترل تشکیل شده است. در صورت طی مسافت‌های بیش از چند کیلومتر، موشک‌ها از سامانه ناوبری هم در کنار هدایت و کنترل استفاده می‌کنند.

ارزش موشک یا راکت هدایت شونده در جنگ، ناگفته پیداست و اگر هم ابهامی بود با حملات موشکی ایران به تروریست‌های داعشی و نیز به پایگاه عین الاسد آمریکا مشخص شد که ارزش برخورداری از قابلیت دقت بالا و در حد نهایی آن، قابلیت نقطه‌زنی می‌تواند یک رزم تاکتیکی را به نتایج راهبردی برساند.

خصوصاً در درگیری‌های سال 2021 یعنی همین روزهای اخیر، فعال شدن بیش از پیش سامانه گنبد آهنین گویای حقایقی جدید بود. اولاً با پول مالیات دهنده‌گان آمریکایی و آلمانی و... تعداد موشک‌های تمیر متعلق به سامانه گنبد آهنین نسبت به گذشته بیشتر شده است زیرا در مناطقی، حجم شلیک‌های همزمان این سامانه در توازن و قابل مقایسه با حجم شلیک راکت‌ها در شب اول حمله بود.

دوماً کیفیت ساخت و دقت کلی راکت‌های مقاومت اسلامی نسبت به گذشته بیشتر شده است که سامانه گنبد آهنین به میزان زیادی فعال شد زیرا طبق گفته سازندگان این سامانه در برابر راکت‌هایی فعال می‌شود که احتمال اصابت آنها به محدوده‌های ارزشمند، درصد بالایی ارزیابی شود. در نتیجه شلیک رگباری موشک‌های تمیر نشان دهنده این است که راکت‌های فلسطینی با دقت خوبی به سمت اهداف مهم در حال حرکت بوده است. همانطور که اصابت به مراکز نفت و انرژی رژیم صهیونیستی در درگیری اخیر گویای همین مسئله است.

یک نکته قابل ذکر در این زمینه که توسط کاربران فضای مجازی مورد تأکید قرار می‌گیرد این است که هر انفجار موشک تمیر را به انهدام یک راکت فلسطینی نسبت می‌دهند. اساساً ادعای برخورد مستقیم به پرتابه مهاجم توسط سامانه‌های مدافع، تنها توسط تعداد انگشت شماری از موشک‌های پدافندی در دنیا صورت گرفته است. خصوصاً موشک‌های تمیر به علت عدم استفاده از جستجوگر داخلی و وابستگی به فرامین هدایتی ارسالی از سامانه کنترل آتش روی زمین، احتمال کمتری برای برخورد مستقیم با پرتابه هدف دارند و برای اثرگذاری و تخریب هدف وابسته به اثرات ترکش و موج انفجار سرجنگی خود هستند.

در واقع برای موشک‌های پدافندی مفهوم SEP یا حجم کروی خطای احتمالی تعریف می‌شود همچون موشک‌های سطح به سطح که مفهوم CEP یا دایره خطای احتمالی برای آنها مورد استفاده است.

در هر صورت با رسیدن موشک پدافندی به محدوده‌ای از هدف که کمتر از شعاع اثرگذاری سرجنگی خود باشد، انفجار صورت گرفته تا هدف آسیب دیده یا تخریب شده و ساقط شود. اما در موشک‌ها معمولاً قابلیت خود تخریبی نیز گنجانده شده که در صورت عدم موفقیت در مأموریت اصلی با انفجار آن در آسمان، از ایجاد آسیب ناخواسته پیشگیری شود. خصوصاً در فضای محدود سرزمین های اشغالی، حتی یک موشک سرگردان نیز می‌تواند دردسرساز باشد؛ همچون موشک اس-200 سوری که چندی پیش به جای انفجار پس از عدم توفیق در انهدام هواگرد صهیونیست‌ها به راه خود ادامه داد و در چند کیلومتری یکی از مهمترین اماکن رژیم اشغالگر یعنی نیروگاه اتمی دیمونا به زمین اصابت کرد و پدافند این رژیم موفق به ساقط کردن و به گفته برخی مقامات نظامی این رژیم حتی موفق به ردگیری این موشک 11 متری نشد.

با توجه به این موارد اولاً انفجار موشک تمیر متناظر با نابودی راکت‌ها نیست بلکه برخی راکت‌ها در اثر انفجار مذکور دچار تغییر مسیر شده و باز هم در محدوده شهری دشمن سقوط  می‌کنند که حتی در صورت از کار افتادن فیوز، به خودی خود باعث مقداری تخریب و از آن مهمتر رعب و وحشت اشغالگران می‌شود.

برخی انفجارهای تمیر هم مربوط به رد شدن از مجاور راکت‌های جدید مقاومت است که به علت ناشناخته بودن سرعت سیر آنها، هنوز زمان انفجار بهینه سرجنگی تمیر بر روی فریم ویر موشک به روز نشده است.

نکته قابل ذکر دیگر این است که گنبد آهنین با توجه به عدم تجهیز به جستجوگر درونی و وابستگی به فرامین هدایت ارسالی از زمین، در صورت بروز جنگ الکترونیک مناسب یا هر شکل دیگری از قطع شدن لینک ارتباطی دچار مشکل خواهد شد.

در گذشته هم فیلم‌هایی از عملکرد غلط این سامانه و حتی برخورد موشک به زمین پس از انجام مانورهای متعدد منتشر شده بود.

با تمام این تفاسیر بدیهی بود سامانه گنبد آهنین با توجه به سطح فناوری‌های در دسترس رژیم صهیونیستی که شامل تمام شرکت‌های مطرح و غیرمطرح غربی می‌شود و تزریق بودجه‌های چند صد میلیون دلاری در هر سال به مدت یک دهه، بالاخره به سطح بالاتری از توان پاسخگویی به حملات دست پیدا خواهد کرد؛ اما این دقیقاً همان جایی است که ارزش اصابت‌های مکرر راکت‌ها و احتمالاً موشک‌های مقاومت اسلامی در درگیری اخیر را دوچندان می‌کند.

در شرایطی که گنبد آهنین آماده‌تر از هر زمان بوده و تجربیات یک دهه اخیر در قالب بهسازی‌های مختلف روی آن اعمال شده، حتی تل آویو به عنوان مهمترین مکان رژیم اشغالگر قدس بارها توسط پرتابه‌های مقاومت اسلامی مورد اصابت قرار گرفت که فیلم‌های متعددی از آن نیز منتشر شد. به همین ترتیب چندین شهر و شهرک مهم دیگر صهیونیست‌ها نیز مورد اصابت قرار گرفت. این اصابت‌ها هم مربوط به تنها یک بازه زمانی نبود و در دفعات با فاصله رخ داد که نمی توان آن را به نقص مقطعی پدافند نسبت داد.

در نتیجه مشخص است که همپای بهسازی‌های پدافند دشمن، سلاح‌های مهاجم مقاومت اسلامی و البته تاکتیک‌های درگیری از سوی آنها بهبود یافته و به روزرسانی شده است. اما در راستای این به روزرسانی‌ها رو شدن چند برگ جدید موشکی و پهپادی توسط مقاومت در روز گذشته خبرساز شد؛ رونمایی از تسلیحات راکتی (یا موشکی) به نام‌های «عیاش250» با برد 250 کیلومتر و «بدر3» که برد کمتری دارد اما از حیث تخریب قوی‌ترین سلاح مقاومت است. در زمینه پهپادی نیز یک پهپاد جدید توسط مقاومت رونمایی شد که «شهاب» نام دارد.

موشک عیاش 250 به یاد شهید «یحیی عبداللطیف عیاش» مشهور به «مهندس اول» فرمانده سابق گردان‌های عزالدین قسام (شاخه نظامی حماس) نامگذاری شده است که به مدت چند سال مهمترین فرد تحت تعقیب رژیم صهیونیستی بود.

یحیی عیاش با سازماندهی تعداد زیادی از مجریان عملیات‌های شهادت‌طلبانه خسارات سنگینی به صهیونیست‌ها زد و سرانجام در 5 ژانویه سال 1995 توسط تیم‌های تروریستی شین بث با انفجار چاشنی کارگذاشته شده درگوشی تلفن همراهش به شهادت رسید.

موشک عیاش250 به واقع غافلگیری بزرگ نیروهای مقاومت برای دشمنان بود. سلاحی با برد 250 کیلومتر که در اولین مأموریت خود فرودگاه رامون در فاصله بیش از 200 کیلومتری از باریکه غزه را در جنوب سرزمین‌های اشغالی مورد اصابت قرار داد. هرچند اصابت به هدفی در فاصله بیش از 200 کیلومتری گمانه هایی درباره اینکه این سلاح راکت نبوده و موشک است را ایجاد کرد اما بر اساس تصاویر منتشر شده از عیاش250 بالک های کنترلی در جلوی این موشک برای هدایت آن دیده نمی‌شود.

اینکه سلاحی در یک شلیک به محدوده فرودگاه اصابت کند، نشان می‌دهد که یا مقاومت اسلامی به سطح بالایی از رفع منابع خطا در پرتابه های راکتی دست پیدا کرده و راکت‌هایی با کیفیت بالا و درصد خطای پایین می‌سازد یا به احتمال منطقی‌تر، به قابلیت هدایت پرتابه تا نقطه انتهایی یا دستکم بخشی از مسیر (معمولاً تا زمان روشن بودن موتور در حالت تجهیز به کنترل بردار رانش) و به بیان دیگر فناوری موشکی دست پیدا کرده است.

در این صورت اولاً باید منتظر هنرنمایی‌های نمونه‌های بعدی این سلاح در آینده بود و اینکه تولید انبوه آن قطعاً موازنه قدرت را در نبرد مقاومت با دشمن صهیونیستی تغییر خواهد داد.

در صورتی که عیاش فاقد هدایت باشد، باید در نظر داشت که مثلاً در صورت فرض خطای دایروی 1 درصدی برای یک راکت در برد 200 کیلومتری این به معنی 2 کیلومتر یا 2000 متر خطای احتمالی اطراف نقطه هدفگیری شده است. این در حالی است که خطای راکت‌ها معمولاً بیش از 1 درصد در برد نهایی است.

بنابراین رسیدن عیاش250 به هدف خود در برد حدود 217 کیلومتری حداقل نشان از بهبود قابل توجه دقت راکت‌های رزمندگان مقاومت یا در احتمال دیگر دست یافتن آنها به موشک هدایت شونده در بخشی یا تمام مسیر است.

نمونه ارتقاء یافته از راکت بدر3 نیز به عنوان بازوی دیگر تسلیحاتی مقاومت که نمونه مشابه بدر3 از آن در عراق نیز در اختیار گروه‌های مقاومت مشاهده شده یک سلاح بسیار مخرب است.

شلیک این راکت‌ها در میان تعداد دیگری راکت فریب که برای اشباع سامانه‌های دفاعی دشمن صورت می‌گیرد می‌تواند به ضربات مهلک‌تری علیه دشمن صهیونیست منجر شود.

توسط منابع خارجی گفته می‌شود راکت بدر3 و نمونه مشابه آن در عراق توسط ایران طراحی و آزمایش شده و فناوری تولید انبوه آن به گروه‌های مقاومت منتقل شده است. این راکت در روزهای اخیر به سمت اهدافی در عسقلان و سدیروت در سرزمین های اشغالی شلیک شد.

یک نکته مهم در مورد پرتاب‌های راکتی اخیر رزمندگان فلسطینی استفاده از پرتابگرهای مدفون شده در زمین مشابه با ایده مزرعه‌های موشکی ایران است. خصوصاً در شلیک راکت‌های بدر3 بهبود یافته وضعیت آتش عقبه موشک به خوبی نشان دهنده شلیک آن از محفظه‌ای در داخل زمین است.

اما امروزه اکثر دنبال کنندگان وقایع نظامی منطقه، با ارزش بالا و اثرگذاری پهپادها در صحنه رزم آشنا هستند. خصوصاً پهپادهای انتحاری به عنوان بدلی ارزان قیمت از موشک‌ها مطرح شده‌اند که در برد هم با آنها رقابت می‌کنند اما به علت حجم کم و قدرت کمتر سرجنگی برای اهداف کوچکتر مورد استفاده قرار می‌گیرند.

هر چند پهپادهای در اختیار رژیم آذربایجان علیه ارمنستان در درگیری‌های سال گذشته قره باغ موفق ظاهر شدند اما اثرگذارترین برگ‌های کتاب رزم پهپادی را رزمندگان یمنی به نگارش در آورده‌اند. همانجا که با پهپادهای ارزان قیمت خود موفق به وارد کردن خسارت‌های سنگین به مراکز اقتصادی و نظامی آل سعود شدند.

مقاومت اسلامی فلسطین نیز با رونمایی از پهپاد کوچکی به نام شهاب نشان داد که قصد رقم زدن زمین بازی جدیدی علیه دشمن صهیونیست دارد. هرچند به اشتباه پهپاد شهاب همان ابابیل2 ایران و قاصف یمنی معرفی می‌شود اما این پهپاد با وجود مشخص بودن الگوبرداری از پیکربندی ابابیل2 مشخصاً ابعاد کوچکتر و وزن کمتری نسبت به آن دارد.

مقایسه ابعاد آن به نسبت نفرات کاربر که در مجاورت آن قرار دارند به تنهایی گویای این مسئله است. سبکی و کوچکی این پهپاد با توجه به مسائل و دشواری‌های پشتیبانی رزمی و عرصه محدود باریکه غزه برای حمل و نقل راحت و اختفای آن امری لازم بوده است.

این پهپاد از نوع انتحاری معرفی شده که با استفاده از یک پرتابگر ساده و با فشار گاز سرد انرژی اولیه برای پرواز خود را به دست می‌آورد. موتور آن نیز از نوع پیستونی دو سیلندر خنک شونده با هوا است.

احتمالاً سرعت پروازی شهاب در فاز کروز دستکم 90 تا 110 کیلومتر بر ساعت و سرعت نهایی آن دستکم 150 تا 180 کیلومتر بر ساعت باشد. برد آن را نیز می‌توان بیش از 200 کیلومتر تخمین زد که برای پوشش سرزمین‌های اشغالی کافی خواهد بود.

احتمالاً سرجنگی این پهپاد در حدود 5 کیلوگرم یا بیشتر باشد. نمایش چندین فروند از این پهپاد در درگیری اخیر نشان از عقبه تولیدی مناسب آن دارد؛ پهپادی که از نظر ویژگی‌های طراحی و کیفیت ساخت برتر از نمونه‌های قبلی بوده و دست یک طرف حرفه‌ای در تأمین این سلاح برای رزمندگان مقاومت دیده می‌شود.

با وجود نزدیک به 500 فروند جنگنده شکاری اف-16 و اف-15 و ده‌ها بالگرد تهاجمی آپاچی، شکار شدن پهپادهای شهاب که توسط رسانه‌های رژیم صهیونیستی در حال برجسته شدن است، امری عجیب نیست. مهم این است که مقاومت از سطح پهپادهای دست ساز عبور کرده و به توانایی تولید پهپاد در باریکه غزه دست پیدا کرده است.

این شروعی برای ایجاد یک جبهه جدید تهاجم علیه صهیونیست‌ها است که بخشی از توان آنها را درگیر خواهد کرد تا با شلیک موشک‌های چند صد هزار دلاری آمرام اقدام به انهدام پهپادهای چند هزار دلاری کنند؛ نامعادله اقتصادی که در تهاجم راکتی مقاومت نیز با راکت‌های چند صد تا چند هزار دلاری علیه موشک‌های تمیر که قیمت آنها 40هزار تا 100هزار دلار عنوان شده وجود دارد.

در تهاجم پهپادی خصوصاً در صورت وجود خطر تهاجم پر تعداد، بخشی از جنگنده‌های فعال دشمن باید برای رهگیری آنها اختصاص پیدا کند که مزاحمت جدی برای آنها است. در صورت عبور پهپادها از سد رهگیرهای دشمن نیز باید اصابت آنها به هدفی را انتظار داشت که شکست دیگری برای دشمن است.

با توجه به قابلیت پرواز پهپادها در ارتفاع‌های کم با استفاده از ناوبری تصویری و جی پی اس منطبق شده با عوارض طبیعی مهم، احتمال ردگیری آنها توسط سامانه‌های دفاعی دشمن کم بوده و احتمالاً خود سامانه‌های پدافندی دشمن توسط این پهپادها قابل شکار خواهند بود. اتفاقی که توسط پهپادهای ساخت رژیم صهیونیستی علیه پدافند ارمنستان در جنگ اخیر قره باغ رقم خورد!

نیروهای مقاومت فلسطین البته پهپادهای دیگری نیز دارند مانند نمونه تصویر فوق که دارای ارابه فرود چرخدار بوده و از برد و مداومت پروازی مناسبی برخوردار است. همچنین پهپادهای دست پرتاب، مولتی روتور عمود پرواز و پهپاد مجهز به چهار پرتابه هوا به سطح نیز در گذشته در اختیار نیروهای مقاومت مشاهده شده است.

وضعیت گسترش درگیری‌های اخیر نشان داد که نیروهای مقاومت اسلامی با وجود سال‌ها تحریم و محاصره همه جانبه حتی از سوی دولت‌های مدعی عرب در روند آمادگی رزمی خود و ارتقاء انگیزه‌های جهادی و دفاع از سرزمین مقدس خود کوتاهی نداشته و آماده‌تر از هر زمان دیگر در جهت تسریع زوال رژیم جنایتکار صهیونیست آماده و دست بر ماشه هستند.