امسال نیز همچون سال های گذشته، مراسم ۲۲ بهمن ماه با عظمت و سربلندی انجام شد و بار دیگر به مستکبرین عالم نشان داده شد که ملت، برای دفاع از خاک و میهن خویش و خون هزاران جوان شهید، همیشه در صحنه خواهند بود و آمدن آنان به امثال این راهپیمایی ها در طول سال برای مسئولین و فلان دولت و بهمان نهاد مذهبی و سیاسی نیست؛ بلکه هدف فقط حفظ آرمان ها و پایه های نظام است، وگرنه انتظارات اساسی مردم از مسئولین انقلاب اسلامی و قول و وعده هایشان متاسفانه تا الان عملی نشده است؛ قول هایی همچون از بین بردن فقر، کاهش فاصله ی طبقات اجتماعی، تقسیم منصفانه ی بیت المال، شایسته سالاری و غیره!! انتطاراتی که مردم حقشان است به آنان برسد، چرا که امام خمینی (ره) فرمودند: «مردم ولی نعمت مسئولین هستند»؛ مسئولینی که در مسند های مذهبی و سیاسی و اجتماعی بودند و قرار بود مردم فقیر را ثروتمند و ثروتمندان مرفه بی درد را معتدل کنند، ولی به عکس شده است و مردم به سفره ای که خودشان پهن کردند که به اسلام ناب برسند و حکومت علوی را بار دیگر ببینند، نرسیدند.
مردم برای حفظ اصل نظام اسلامی و پیشبرد آرمان های انقلاب و مواردی که اول بحث بیان شد، به راهپیمایی تماشایی ۲۲ بهمن آمدند و همیشه در صحنه بودند، حتی با وجود این که نان شب ندارند، عدالتی برایشان نیست، تبعیض و شکاف طبقاتی بیداد می کند، مردمی مثل مردم سیستان آب آشامدنی ندارند، جوانان و مردمان استان های غربی با وجود ایستادگی چندین ساله با گروه های مخالف نظام، الان جزو استان هایی هستند که مردمانش در خودکشی حرف اول را کشور می زنند، با وجود اینکه استان بوشهر، پردرآمدترین استان کشور است، ولی کم بودجه ترین استان است و مردمش همیشه در صحنه های حفظ انقلاب اسلامی حضور دارند، با وجود اینکه جوانان کشور اکثرا به خاطر مشکلات مادی و شغلی دچار انواع آسیب های روانی شده اند، با وجود اینکه روز به روز وضعیت معیشت مردم بدتر می شود و خیلی موارد دیگر، بازهم مردم دست از آرمان های انقلاب اسلامی بر نداشته اند و برای جبران خون هزاران شهید این چهار دهه، انقلاب را همیشه با شرکت خود در راهپیمایی های مختلف یاری می دهند؛ ولی متاسفانه برخی مسئولین نالایق سیاسی، اجتماعی و مذهبی در طی این چهار دهه انقلاب اسلامی، نمک مردم را خورده اند و نمکدان را شکسته اند و نمک نشناسی در بین برخی آقایان مسئول، مشهود است!!
نگارنده در روز راهپیمایی ۲۲ بهمن، شعارها و تراکت هایی در دست دانش آموزان می دید که مشخص بود این دانش آموز متولد دهه هشتاد، نمی داند و درک نمی کند که این شعار چیست و علت حمایت از این شعار چیست! اشتباهی که برخی آقایان در دادن هویت اسلامی به جوانان مرتکب شدند را بار دیگر با دانش آموزان، آزمون و خطا نکنند! یک جوان مسلمان و شیعه ایرانی باید بداند هویت اسلامی خودش از کجاست؛ باید بتواند دفاع و استدلال از برتری مذهبش کند؛ باید برای رسیدن به هویت مذهبی و اسلامی خویش به یقین رسیده باشد و تقلیدی کار نکند و الان ما می بینیم که برخی راهبردهای دینی کردن جوانان، اشتباه بوده، چون اگر صحیح بود، جوان مسلمان شیعه به پاسارگارد سجده نمی کرد! اگر صحیح بود، دین گریزی بین آنان افزایش پیدا نمی کرد! اگر صحیح بود، جوان مسلمان با عقل و منطق و ادله، حجاب (منطور پوشیدن چادر نیست) را قبول و رعایت می کرد و نمی شد که حجاب از سر خود بردارد و هزاران موارد دیگر...
همه ی اینان نشان دهنده ی این است که اشتباه های قبل از دادن هویت و منطق دینی و اسلامی به جوانانمان در دهه های گذشته که کودک و نوجوان و دانش آموز بودند، باعث شده است امروزه این سطح از بی هویتی مذهبی و دین گریزی و دفاع جوانان از رفتار غیر اسلامی و غربی ها در بین شان افزایش یابد.
بر همین اساس، اگر امروز ما به دادن هویت به دانش آموزانمان و با شناساندن اسلام ناب و بیان با منطق و ادله ی اساسی، کمکی به آنان کردیم، آینده ی درخشان اجتماعی و سیاسی در انتطارشان است که با آن می توانند مدینه ی فاضله را بر پا کنند و انقلاب اسلامی خود را صادر کنند و اگر به شخصیت و هویت و منطق دانش آموزان و کودکان، بدون دادن مواردی که بیان شد، تلقین ها و شعارهایی را بدهیم که نمی دانند چه هستند و چرا باید این گونه فکر کنند، آینده ای بی هویت تر و دین گریزتری از جوانان متولد سال های ۶۳ تا ۷۳ خواهند داشت!!
یکی از شعارهایی که در دستان جوانی بود، روی آن از قول امام راحل (ره) نوشته بودند: «از دشمنان نترسید، از خودمان بترسیم»!!
حال سوال نگارنده این است که همیشه در راهپیمایی ها، ما شعار علیه دشمنان خارجی می دهیم، در صورتی که نصف بیشتر مشکلات و بدبختی های هر جامعه ای، ریشه در درون خود و بی تدبیری کارگزاران آن جامعه و کشور دارد و به قولی، موریانه از خود دیوار است!!
تازمانی که ما نتوانسته ایم خودمان و جامعه اسلامیمان و کارگزارانمان را اصلاح کنیم، باید ترس این را داشته باشیم که موریانه این ساختمان را بخورد چرا که بیشر اوقات، «از ماست که بر ماست»!!
در آخر، یک پیشنهاد هم نگارنده به مسئولین سیاسی، اجتماعی، مذهبی شهر و شهرستان می دهد که بزرگواران در طول سال به تعداد انگشتان دست در کنار مردم در اماکن عمومی همچون کوچه و بازار و بیمارستان و درمانگاه و خیابان و پارک غیره باشید و این نرده های مادی طبقاتی و فاصله ای بین خود و مردم را بردارید تا مردم شما را لمس و درک کنند و از خود بدانند و طوری نشود که وقتی در طول سال با حضور خود در راهپیمایی مختلف، مردم به گونه ای شما را نشان و خطابه و اشاره کنند و ببینند که انگار معاذاله، حضرت (عج) ظهور کرده است و بعد از سال ها غریبه بودن و ناآشنا بودن، الان در بین مردم است!!
