آرنولد شواتزنگر «خاطرات دردناک» دوران کودکی‌ و شکنجه‌های پدرش را بازگو کرد

فکرشهر: آرنولد شوارتزنگر هنرپیشه اتریشی-آمریکایی در مجموعه مستند جدید خود خاطرات قدیمی دوران کودکی‌اش را با پدری که وی را «ظالم» می‌خواند، بازگو کرد.

به گزارش فکرشهر از یورونیوز، او در مجموعه مستندی که با نام کوچکش نام‌گذاری شده‌ است گفت: «پدرم، یکی از اعضای سابق حزب نازی بوده که زمانی که از جنگ بازمی‌گردد از اختلال استرس پس از سانحه رنج می برد.»

آرنولد می‌گوید که « پدرش به مدت سه روز در زیر ساختمان‌ها و آوار مدفون مانده بود و چون آن‌ها در جنگ شکست خوردند، افسرده و ناامید به خانه بازگشتند. اتریش کشور مردان شکست‌خورده بود.»

خشونت رفتاری پدر علیه خانواده

در دوران کودکی پدر آرنولد مدام او را در رقابت با برادرش قرار می‌داده‌ است. حتی چیدن گل برای روز مادر هم به رقابتی میان آن دو تبدیل شده بود. آرنولد ۷۵ ساله که زمانی فرماندار کالیفرنیا بود، از ضربات کمربند پدرش یاد می‌کند که رفتارش «وقتی مشروب می خورد» بدتر نیز می‌شد.

او خشونت پدرش را عجیب توصیف می‌کند و در این باره می‌گوید: «نوعی رفتار اسکیزوفرنی در او وجود داشت که من و برادرم در خانه شاهد آن بودیم. پدر مهربان بود، اما وقتی مست به خانه می‌آمد فریاد می‌زد. ما از ترس از خواب می پریدیم و قلبمان می تپید، چون می‌دانستیم او می‌تواند مادرم را کتک بزند یا رفتاری دیوانه‌وار انجام دهد. در او نوعی خشونت عجیب وجود داشت.»

پدر مسئول مرگ برادر

شکنجه‌های جسمی و روانی پدر آرنولد، او را وادار کرد که اتریش را به مقصد آمریکا ترک کند. کاری که او در سن ۲۱ سالگی یعنی در سال ۱۹۶۸ انجام داد. سه سال بعد، درست زمانی که او در اوج حرفه بدنسازی بود، متوجه مرگ برادرش شد. برادرش در حین رانندگی در حالت مستی پس از برخورد با تیر تلفن کشته می‌شود.

چیزی که تو را نکشد، قوی‌ترت می‌کند

وی خشونت‌های والدینشان را این‌گونه توصیف می‌کند: « او (برادرم) تنش‌های حاکم در خانه و کتک‌هایی که گاهی از پدر و مادرمان می‌خوردیم را نمی‌توانست تحمل کند.» او ادامه ‌می‌دهد: « اما نوع تربیتی که داشتیم برای فردی مثل من مفید بود، چرا که من در درون بسیار قوی و مصمم بودم اما برادرم شکننده‌تر بود.»

او به نقل قولی از نیچه اشاره می‌کند: «چیزی که تو را نکشد قوی‌ترت می کند. همان چیزی که من را به آنچه امروز هستم تبدیل کرد، اما او را نابود کرد.» پدر شوارتزنگر یک سال پس از مرگ برادرش ماینهارد، در سال ۱۹۷۲، بر اثر سکته مغزی درگذشت، در حالی که مادرش تا سال ۱۹۹۸ زنده بود.