فکرشهر: «به فاصله اندک، چهاردهم اسفند سالگرد خاموشی زنده‌یاد دکتر محمد مصدق و پانزدهم اسفند زادروز آیت‌الله سیدمحمود طالقانی است.»
\n\n
به گزارش فکرشهر، غلامرضا امامی، نویسنده و مترجم در صفحه آخر روزنامه ایران نوشت: «طالقانی که تا پایان عمر به پیوندش با مصدق پایدار ماند و در نخستین مراسم سالگرد عمومی برای مصدق، به سال 1358 بر مزارش سخن گفت. این بخت را داشتم که در نوجوانی به زیارتش بشتابم. از اندیشه‌های بلند خورشیدوَشِ او بهره‌ای برگیرم و از دریای داد و دانش وی، جرعه‌ای بنوشم.
\n\n
طالقانی رنگین‌کمانی بود از رنگ‌ها. اما همیشه در دل و دیده من رنگ آسمانی آگاهی و آزادگی او و رنگ مهربانی‌اش نقشی گسترده دارد. به یاد می‌آورم که در پیروزی انقلاب، «استوار ساقی»، زندان‌بان قزل قلعه به زندان افتاد و طالقانی به جدّ و جهد کوشید و از زندان رهایی‌اش بخشید و خواست حقوقش پرداخت شود. دریادلی که به مردم می‌اندیشید. شعله آگاهی را در مردم برافروخت. خانه طالقانی در پیچ شمیران، خیابان انقلاب بود. دست راست میدان امام حسین و در سوی چپ ادامه خیابان انقلاب به میدان انقلاب و آنگاه به میدان آزادی می‌رسید. او وِرد زبانش همیشه این بود: آزادی... ای خجسته آزادی...»
\n\n
\n
