اگر جنگ جدی بین اسرائیل و حزب الله رخ دهد و ایران هم وارد ماجرا شود، آمریکا هم به معرکه ورود خواهد کرد؛ با جنگی روبرو خواهیم شد که اگر نگویم تا به حال، حداقل در چندین دهه اخیر نمونه اش را ندیده ایم

فکرشهر: استفان والت نظریه پرداز برجسته روابط بین الملل پر مصاحبه با فارن پالیسی به تحلیل تحولات و خطرات جهانی در سال جدید میلادی پرداخت.

به گزارش فکرشهر از انتخاب، بخش‌هایی از این مصاحبه در زیر می‌آید:

مغفول‌ترین خطر برای سال ۲۰۲۴ چیست؟ به عبارت دیگر، در مورد چه چیزی باید نگران باشیم که قبلاً نیستیم؟

استفان والت: یکی احتمال تشدید قابل توجه مناقشه در خاورمیانه است. خبر خوب این است که تا کنون هیچ یک از ناظران و طرف‌های ثالث در منطقه علاقه زیادی به درگیر شدن نداشته اند. کمی درگیری بین حزب الله و اسرائیل وجود دارد. حوثی‌ها چند موشک شلیک کرده اند. اما به طور کلی، به نظر می‌رسد همه می‌خواهند این را محدود نگه دارند.

اگر درگیری ادامه یابد که ممکن است برای ماه‌ها ادامه یابد، محتمل است که توانایی یا تمایل بیشتر قدرت‌های منطقه برای ایستادن در حاشیه درگیری کمتر شود. اگر جنگی جدی بین اسرائیل و حزب‌الله ایجاد شود، و اگر ایران مجبور شود فعالانه‌تر درگیر شود - که البته، ایالات متحده را به نفع اسرائیل به درگیری می‌کشاند - ناگهان با یک منازعه منطقه‌ای مواجه می‌شوید که ما اگر نگویم تا به حال، در چندین دهه اخیر نداشته‌ایم.

در چند ماه آینده اوضاع بین اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها را چگونه می‌بینید؟ به نظر شما یک سال آینده ممکن است اوضاع چگونه باشد؟

استفان والت: متأسفانه، من فکر می‌کنم که یک سال بعد اوضاع آنقدر‌ها متفاوت از الان به نظر نمی‌رسد. تا آن زمان، عمل خشونت آمیز به پایان خواهد رسید. نوعی آتش بس یا پایان کارزار اسرائیل در غزه وجود خواهد داشت. غزه تا حد زیادی ویران خواهد شد. بنابراین، این یک بحران انسانی با ابعاد عظیم خواهد بود، و این ماجرا طی یک سال یا بیشتر پایان نخواهد یافت.

مشکل اساسی - مشکل سیاسی چگونگی همزیستی اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها در این فضای جغرافیایی - یک سال دیگر حل نخواهد شد. فکر نمی‌کنم شاهد تغییری در دولت اسرائیل باشید که ناگهان بگوید: «اکنون ما طرفدار پیگیری واقعی راه‌حل دو کشور هستیم». من فکر نمی‌کنم که شما شاهد یک تشکیلات خودگردان فلسطینی اصلاح شده و تقویت شده باشید. من فکر نمی‌کنم که شما شاهد حذف حماس باشید. حتی ممکن است حماس را در غزه و کرانه باختری بیشتر از قبل به عنوان نماد مقاومت فلسطین ببینید. خبر تأسف‌آور اینجاست که یک سال دیگر، وقتی این گفتگو را انجام دهیم، آن موضوع نیز مانند امروز حل‌ناپذیر و غیرقابل حل خواهد بود.

درباره توافق احتمالی اسرائیل برای عادی‌سازی روابط با عربستان سعودی چطور؟

استفان والت: درگیری‌ها فعلاً آن موضوع را متوقف کرده است، اما فکر نمی‌کنم در طولانی‌مدت آن را از بین ببرد، زیرا انگیزه‌های بازیگران مختلف برای توافق از بین نرفته است. در مورد آمریکا، انگیزه اولیه واشنگتن در واقع به درگیری اسرائیل و اعراب مربوط نمی‌شد. ما سعی می‌کردیم در دوره‌ای که عربستان سعودی حداقل تا حدی با چین معاشقه می‌کرد، نوعی ترتیبات امنیتی با ریاض ایجاد کنیم تا آن‌ها را در کنار خود نگه داریم. راه رسیدن به آن در سیستم سیاسی آمریکا، پیوند دادن آن به عادی سازی با اسرائیل بود. این انگیزه، برای ادامه حفظ عربستان سعودی در مدار امنیتی آمریکا و عدم همسویی مجدد آن با چین، از بین نرفته است.

سعودی‌ها می‌خواهند بهترین توافقی را که می‌توانند امضا کنند و دوست دارند تضمین امنیتی از ایالات متحده دریافت کنند. اسرائیلی‌ها دوست دارند دستاورد نمادین توافق عادی سازی با عربستان سعودی را داشته باشند. من تصور می‌کنم که این ماجرا احتمالا احیا می‌شود. سوال این است که چقدر سریع احیا می‌شود– و این ممکن است بستگی زیادی به نحوه ادامه درگیری و نحوه واکنش مردم عرب داشته باشد.

نظر شما درمورد اینکه خشم ناشی از جنگ غزه چگونه ممکن است بر تحولات خاورمیانه و همچنین ایالات متحده تأثیر بگذارد چیست؟

استفان والت: افکار عمومی در جهان عرب همیشه بیشتر از سیاست‌های بسیاری از دولت‌هایشان نسبت به اسرائیل متخاصم‌تر و مطمئناً کمتر دلسوزانه بوده است. به ویژه در مصر، که در نهایت توافق صلح با اسرائیل را امضا رد. دولت اسرائیل و دولت مصر اساساً سال‌هاست که به طور مشترک بر غزه سرپوش گذاشته‌اند. این با نظرات بسیاری از شهروندان مصری بسیار مغایرت دارد؛ و این نه تنها در عربستان سعودی بلکه در تعدادی از کشور‌های خلیج فارس نیز صدق می‌کند، احتمالاً در اردن به وضوح نیز قابل مشاهده است.

این موضوع، تنشی عمیق را برای ایالات متحده آشکار می‌کند، جایی که از یک طرف می‌گوییم طرفدار دموکراسی هستیم و مردم باید حکومت کنند، اما می‌دانیم که وقتی صحبت از خاورمیانه به میان می‌آید، اگر مردم واقعاً تاثیرگذار بودند یا حتی صدای بلندتری در مورد اینکه سیاست‌ها چه خواهد بود، داشتند، مواضع بسیاری از آن دولت‌ها می‌بایست کاملاً متفاوت می‌بود.