فکرشهر: «اگر روند و فضای ٨٨ تا به الان ادامه داشت، واقعا مشخص نبود به کدام سمت گرایش پیدا می‌کردیم و چه اتفاقی قرار بود بیفتد.»
به گزارش فکرشهر، روزنامه شهروند نوشت: «قبل از سال ٩٢ و قبل از سال ٩٦ یا به روایتی دیگر دولت یازدهم در چه وضعیتی زمام امور را به دست گرفت و حالا پس از چهار سال در آستانه انتخابات ٩٦ در چه وضعیتی قرار دارد؟ پرسشی که «شهروند» با کاظم جلالی، نماینده مردم تهران مطرح کرده است. جلالی در این گفت‌وگو از دو جامعه متفاوت در یک فاصله چهار ساله زمانی می‌گوید. از یک سو از قهر شکل گرفته، از فضای پر تنش ٨٨ تا ٩٢ و از سوی دیگر از فضای آرام و معتدل ٩٢ تا ٩٦ صحبت می‌کند. آن چه در ادامه می‌آید، گزیده این گفت‌وگو است.
- (مقایسه سال ٩٢ نسبت به سال ٩٦ از دیده سیاست داخلی) اگر منظورتان به سال‌های قبل از ٩٢ نیز ختم می‌شود، بالاخره تنش‌هایی بود که این تنش‌ها خسارت‌های زیادی را همراه داشت که بخشی از این تنش‌ها، مربوط به رقابت‌های انتخاباتی بود که از سال ٨٤ در داخل کشور به وجود آمد و به نظر می‌رسد در سال ٨٨ به اوج خود رسید.
- اشتباهات زیادی در سال ٨٨ از ناحیه برخی از کاندیداها صورت گرفت و برخی از این اشتباهات هم به شکل قهر در داخل جامعه به وجود آمد و اینها یک مقدار سوء تفاهم‌ها را در داخل کشور ایجاد کرد.
- به نظر می‌رسد انتخابات در داخل ایران معمولا انتخابات سالمی است. نمونه آن را هم در سال ٩٢ و ٨٤ دیدیم. ٨٨ هم انتخابات سالمی بود ولی به عدم سلامت متهم کردن نظام انتخاباتی کشور یک رویکردی به وجود آمد که سال ٨٨ تا ٩٢ را خیلی پرتنش کرد.
- رفتار خود دولت خصوصا در دور دوم دولت دهم رفتارهای تنش‌زایی بود.
- دولت دهم عمدا با مجلس تنش‌های زیادی داشت؛ به دلیل این که خیلی از کارها غیر کارشناسی انجام می‌شد و مجلس باید ایستادگی می‌کرد؛ مثل همین موضع هدفمندی یارانه‌ها که آن زمان بحث‌هایش خیلی بحث‌های مفصلی بود.
- به جرأت می‌توان تنش‌ها (بین قوا) دیگر نیست. الان شاهد هستیم سه قوا در آرامش و تعامل هستند و اگر اختلاف نظری دارند، در قالب گفت‌وگو سعی می‌کنند موضوعات را حل کنند که همین امر در جامعه تأثیر دارد و شاهد هستیم آرامشی در جامعه و برخی از ارگان‌هاست.
- اگر روند و فضای ٨٨ تا به الان ادامه داشت، واقعا مشخص نبود به کدام سمت گرایش پیدا می‌کردیم و چه اتفاقی قرار بود بیفتد.
- از سال ٩٢ تا الان نه‌تنها در داخل کشور که در جامعه بین‌المللی نیز شاهد یک نوع نگرش باز و آرام دور از تنش هستیم که اگر نگاه و تنش ٨٨ ادامه داشت، در منطقه و خارج از منطقه مشخص نبود، روابط ما به چه سمت و سویی می‌رفت که همین امر نیز جای شکر دارد، بعد از ٩٢ آرامش خاصی برای ایران مهیاست و دکتر روحانی توانست با یک تیم دیپلماسی قوی و کاربلد روابطی که هشت سال در اغما بود را یک بار دیگر رو بیاورد و توانستیم با یک بلوغ سیاسی چه در داخل و چه در خارج برسیم.
- برخی از تنش‌های بی‌حاصلی که وجود داشت، کمتر شده است. البته ما هیچگاه به نقطه صفر در تنش‌ها نرسیدیم و قاعدتا هم نمی‌رسیم.
- در طول ٤-٣سال گذشته نه این که اختلاف نبود؛ خصوصا بین قوه قضائیه و قوه مجریه بعضی جاها اختلافات بروز کرد ولی بین قوه مقننه و قوه مجریه عمدتا اختلاف سر برنامه یا یکی دو تا لایحه بود که اختلاف‌نظرهایی داشتیم. اینها هم یک مقدار طبیعی بود.
- هر کس از این نامزدها بتواند به پاستور راه پیدا کند، باید برنامه‌های اقتصادی بهتری داشته باشد. مردم را به جهت اقتصادی برنامه‌هایشان اغنا بکند.
- همان طور که مقام معظم رهبری هم در روز اول سال جدید اشاره کرده‌اند، مشکل اصلی کشور ما در بحث اشتغال است. متاسفانه تعداد بیکاری ما خیلی زیاد است و حل معضل بیکاری هم جز با رونق اقتصادی سرمایه‌گذاری و نگاه توسعه‌ای به کشور قابل حل نیست.
- مردم در این رویکردهای انتخاباتی نگاه می‌کنند چه کسی برنامه مدون‌تری برای حل معضلات اقتصادی کشور دارد. البته فقط نباید با این نگاه جلو برویم، باید این موضوع را نیز لحاظ کنیم که روابط بین‌المللی را نیز بهبود ببخشیم. به دلیل این که برای بهبود و ساماندهی وضع اقتصادی باید روابط بین‌المللی را رونق بدهیم که سرمایه‌گذارهای خارجی بتوانند در این ایران حضور پیدا کنند و سرمایه‌گذاری کنند که همین امر می‌تواند در رونق اقتصاد ما کمک کند.
- حل معضل اقتصاد در ایران با شعار و صرف تکرار کلمه بیکاری و رونق اقتصادی قابل حل نیست و نیازمند برنامه است. این برنامه هم امروز در یک دهکده منزوی قابل اجرا نیست. این برنامه امروز نیازمند این هست که ما بتوانیم در عرصه بین‌المللی با دنیا کار کنیم و از ظرفیت‌های دنیا هم برای توسعه کشورمان استفاده کنیم و نگاه توسعه‌ای می‌خواهد. کسانی که نگاه توسعه‌ای داشته باشند و این نگاه را بتوانند با منطق خوبی برای مردم تبیین بکنند، بیشتر می‌توانند موفق شوند.
- رئیس‌جمهوری هر که باشد باید ادامه‌دهنده این مسیر (برجام) باشد.
- دنیای امروز، دنیای انزوا نیست؛ دنیایی نیست که بتوانیم بگوییم خودمان در یک گوشه باشیم. حتی معنای استقلالی هم که ما ابتدای انقلاب مطرح می‌کردیم از منظر امام هیچگاه به معنای انزوا نبوده است. زمانی که خود حضرت امام حضور داشتند، ما دولت‌هایی که داشتیم در پس از انقلاب ارتباطات داشتند.
