محمدی شهردار برازجان ماند

من اگر شهردار بودم، در شهر راه می افتادم و از بام تا شام در محله ها میگشتم و گوش و دمب و دمبه ی هر چه بز و گوسفند بیکاره و سرگردان را که همینجور مثل گاو سرشان را پائین انداخته و در شهر و محله ها ولو میشوند و پرسه میزنند و مفت و مجانی حریصانه به خوردن لاستک و پلاستیک و زباله های رها شده در شهر مشغولند، می بریدم و کف دست شان ( سمب شان) میگذاشتم و با جوالدوز لاستیک و تایر همه ی تریلرها و ماشین های سنگین گازائیل سوز ی را که بی قانون و حساب، در شهر برای خودشان جا خوش کرده اند و کوچه محله های شهر را عین ملک و ارث بابا شان گاراژ و پارکینگ و محل تعویض روعن ولاستیک و ریختن بنزین خودشان ساخته اند و... ، پنچر میکردم و یواشکی تابلو کی بود کی بود، من نبودم را در طول مسیر همان دره جلو ساختمان شهرداری نصب میکردم؛ یعنی درست همان جائی که در سوراخ ها و شکاف دیواره هایش عین غار و اشکفت غول یک چشم، روز روشن و صبح پگاه، دور از چشم شهرداری و جلو چشم همه و با بی خیالی و با راحت طلبی، زباله های بی زبان را به آتش می کشند که دودش به چشم شهر میرود

شهرداران شهردار چه قسمت ها و نواحی شهر هستند؟ جاهائی از محله های شهر انگار خارج از مجدوده شهرداری، و در حوزه شهری و شهرداری نیستند!