افراد زیادی به پیروزی فکر می کنند اما اندک کسانی در این راستا تلاش می کنند

فکرشهر ـ اسماء بوستانی :  شبنم روان بد با  26 سال سن،  مربی و داور رسمی فدراسیون تکواندو کشور و  مربی برتر ورزش دشتستان است، 12 سال است که تکواندو را شروع کرده و تاکنون این رشته ورزشی را ادامه داده و مدال ها و مقام هایی نیز در این راستا کسب کرده است ، در ادامه گفتگوی فکر شهر با این ورزشکار موفق را می خوانید.

فکرشهر: از چه زمانی ورزش را شروع کردید و چه مدت طول کشید تا به جایگاه فعلی خود برسید؟

از سال 85 به طور همزمان رشته ورزشی بسکتبال و تکواندو را شروع  کردم ولی با توجه به علاقه و  استعداد و راهنمایی های خالصانه مربیانم رشته تکواندو را ادامه دادم،  سه سال بعد توانستم به صورت حرفه ای در این رشته ورزشی فعالیت و به تیم منتخب استان راه پیدا کنم ،کم کم به مسابقات کشوری ورود کردم، موفقیت هایم باعث شد تا در سال 93 به صورت مجزا مربیگری ام را شروع کنم و با استعداد یابی و جذب افراد مستعد ، بخش اصلی فعالیتم را تضمین کردم تا بتوانم شاهد موفقیت روز افزون شاگردانم از پایه تا قهرمانی باشم و البته همانطور که در سطح استان و کشور پرحرارت درخشیدند در حال حاضر نیز به دعوت هیات تکواندو استان، مربیگری تیم منتخب نوجوانان استان را پذیرفتم و در کنار اساتید پرتلاش استان در حال آماده سازی تیم، جهت شرکت در مسابقات کشوری پیش رو هستیم

فکرشهر: یک تکواندو کار باید چه کارهایی انجام دهد تا بتواند موفق شود؟

یک تکواندوکار قطعا با به کارگیری آموزش های مربی خود و اعتماد به آن پیشرفت می کند، البته با تلاش و پشتکار زیاد و باورهای خود با تکنیک هایش زندگی می کند تا به اهداف عالیه خود دست یابد ، چرا که افراد زیادی به پیروزی و موفقیت فکر می کنند اما افراد محدودی در راه رسیدن به آن موفقیت تلاش می کنند.

فکرشهر: اخیرا به عنوان مربی با تیم منتخب استان اعزام شده اید؟ سطح مسابقات چطور بود ؟؟

بله. از طرف هیات استان برای دومین سال به عنوان مربی تیم منتخب استان انتخاب و دعوت شدم ، سال قبل با تیم نوجوان و امسال با تیم خردسال همکاری کردم و اعزام شدیم ، سطح مسابقات مثل همیشه عالی بود و همه تیم ها با آمادگی کامل حضور یافتند ، تیم ده نفره استان بوشهر که چهار نفر از آنها دشتستانی  بودند با یک ترکیب منسجم و عملکرد خوب و سیاست گذاری هدفمند توانستیم با یک مدال طلا توسط خانم غزال هوشمند، یک مدال برنز توسط خانم هانیه پورخوبیاری و بردهای متوالی پای مدال در رنگینگ نهایی بین 28 تیم شرکت کننده در جایگاه هفتم کشور قرار بگیریم ،  غزال هوشمند از استان بوشهر به عنوان فنی ترین بازیکن کشور انتخاب گردید از این رو دیدگاه مربیان و داوران کشور به کادر فنی استان بوشهر خاص شد و با هر برد شیرین کوچ و بازیکنان بوشهر مورد توجه عکاسان و تقدیر داوران قرار میگرفتند، برگ زرینی دیگر بر دفتر افتخارات ورزش استان افزودند و سالی پر بار را رقم زدند پس بدون شک سال آینده با همدلی هر چه بیشتر سکوی تیمی را به خود اختصاص می دهیم و درخشش بیشتری به امید خدا خواهیم داشت.

فکرشهر: از وضعیت تکواندو در استان بوشهر بگویید.

با تلاش و کوشش مسئولین فعال و اساتید محترم و اطلاع رسانی دقیق و نظام مند، ورزش تکواندو استان  پیشرفت چشمگیری داشته  و اکنون برخی از ورزشکاران در لیگ و تیم های بزرگ کشور پا می زنند و کماکان اساتید پر بار و فعال در این رشته ورزشی در میادین بین المللی حضور دارند و به جایگاه والای خود رسیده اند و همچنان برای شهر و استان افتخار آفرینی می کنند.

فکرشهر: از وضعیت کنونی تکواندو استان رضایت دارید؟ معایب و محاسن این رشته در استان را بیان کنید ؟

از لحاظ مدیریتی و فنی به حول قوه الهی در سال های اخیر با برگزاری استاژها و دوره های حرفه ای مختص به تکواندو در استان که توسط اساتید خبره کشور تدریس میشوند و همچنین کلاس های داوری و مربیگری راضی هستیم چرا که مسبب بیشتر شدن تعداد داوران و مربیان گردیده است، اما بهبود شرایط فنی تکواندو یک مسئله تک بعدی نیست که فقط متوجه تعداد داوران و مربیان در استان باشد، زمانی می توانیم به اوج موفقیت برسیم که با حمایت مالی هر چه بیشتر این رشته ورزشی المپیکی از همه لحاظ خصوصا تجهیزات و سیستم الکترونیکی و فراهم کردن شرایط شرکت کردن تیمی در مسابقات متعدد و رویدادهای کشوری چون لیگ و ... مهیا گردد.

فکرشهر: در چه باشگاهی مربی هستید و چند شاگرد دارید؟

در باشگاه فرهنگی ورزشی ولیعصر شهر برازجان در حال آموزش قریب به 110 شاگرد در رده های سنی مختلف در سه تا چهار سانس به صورت مجزا مشغول به فعالیت هستم.

فکرشهر: تا کنون در چه رشته هایی و  چه مقام هایی و چه موفقیتهایی کسب کرده اید؟

اکثر رشته ها را کار کرده ام  با مقام های متعدد،  همینطور در رشته تخصصی ام مقام های مختلف استانی و کشوری را کسب نموده ام. در بخش مربیگری و داوری هم توانسته ام فعالیت خوبی داشته باشم و با کسب مدارجی چون داوری فوتبال ، هندبال و ... مربیگری آمادگی جسمانی ، ژیمناستیک ، هندبال و ... به مقام های قهرمانی و نایب قهرمانی در سطح شهرستان و استان در رشته هندبال و دو و میدانی و والیبال توسط تیم دانش آموزی در مسابقات بین مدارس به صورت دوسال پیاپی دست پیدا کنیم.

فکرشهر: راز موفقیت خود را در چه می دانید؟

بلا شک علاقه و تلاش های مستمر و بی وقفه ام و همچنین پشتوانه محکم و قدرتمندی چون خانواده ام و لطف استاد  تلاشگرم موفقیتم را به اوج رساند تا فعل خواستن را در ذهنم پرورش دهم و با تمرین مکرر  به توانستن مبدل سازم.

فکرشهر: خاطره تلخ و شیرین خود در ورزش بگویید ؟

مسابقات تکواندو  سال 96 دوازدهمین دوره مسابقات قهرمانی هانمادانگ کشور بخش رکوردی شاگرد خردسال ما بهترین رکورد را ثبت نمود و مدال طلا را کسب کرد تا اینکه چند ساعت بعد شروع کردن به اهدا مدال و احکام خردسالان و همزمان مسابقه جوانان شروع شد و من هم در رده جوانان شرکت کرده بودم،  چون با تمرینات منظم آمادگی تمام و کمال داشتم  منتظر مسابقه ام و مدال طلا بودم ، نام من در لیست شرکت کنندگان تقریبا جز نفرات آخر بود و تا آنجا که همه ی رقیب های من مسابقشان را تمام کردند و هنوز هیچکس رکورد من را نزده بود مطمئن شدم مدال طلا از آن خودم هست که متاسفانه همان موقع متوجه شدیم که مدال خردسال ما را ندادن و اشتباهی رکوردش را ثبت کردن و نفر دیگری جای آن روی سکو ایستاده است من دویدم به سمت جایگاه و گفتم که اشتباه شده ولی مسئولین برگزاری فرمودند اگر اعتراضی دارید کتبا اعلام بفرمایین هر چند خیلی وقت از مسابقه گذشته و زمان اعتراض تمام شده است و اما ما اعتراض را نوشتیم و منتظر بازبینی ویدئو نشستیم که یکباره اسم من هم خواندن برای انجام مسابقه ام ،در آن  لحظه با گریه مسابقه دادم و نتوانستم رکورد اصلی و دلخواهم را ثبت کنم مقام چهارم کشور را کسب کردم، چند دقیقه بعد از اتمام مسابقه خودم جواب اعتراض را گرفتیم و مدال طلای شاگرد خردسال ما برگشت،این خوشحالی  تلخی را  به شیرینی تبدیل کرد و خوشحال برگشتیم.

فکرشهر: حرف پایانی؟

نهایت سپاس از حمایت جانانه شما خبرنگاران ، قطعا رسالت شما در کنار صداقتتان ایجاد انگیزه در جهت پیشبرد اهداف و ایجاد امیدواری در ما می گردد و کمال تشکر از مسئولین شهر و استانم که در همه زمینه ها همراه و حامی ما هستند و تشکر ویژه از اساتید گرانقدرم که لطف همیشگی خود را از ما دریغ نمی نمایند،  قدردان محبت های پر از مهر خانواده ام هستم بخصوص همسرم که طی این سال ها در تمام سختی ها و تک تک لحظه ها بی منت هم قدمم بود و مرا یاری کرد.  خدا را شاکرم که موفق شدم و همچنان موفق و پیروز میدان خواهم ماند. توفیق موفقیت رو افزون برای جامعه ورزش دشتستان را خواهانم.