فکرشهر: یک مشاور خانواده و کودک گفت: عصبانیت، شایع‌ترین مشکل بچه‌ها و تجلی درد و ناکامی کودک به دلیل ناتوانی او در کنترل جهان اطراف است.
به گزارش فکرشهر، سیدعبدالله احمدی‌قلعه در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: برخی کودکان در سن 2 تا 4 سالگی در موقعیت‌هایی که رنجیده، خجالت‌زده و یا خسته هستند، اقدام به زدن والدین خود می‌کنند. بنابراین توصیه می‌شود که مهارت‌های اجتماعی و الگوهای رفتاری مناسب، پیش از ورود به مدرسه به این کودکان آموزش داده شود؛ در واقع پرخاشگری در کودکان با دست بزن داشتن و اقدام به کتک زدن دیگران متفاوت است و متاسفانه این رفتار در جامعه پرتنش امروزی بین بچه‌ها بیشتر از قبل دیده می‌شود.
این مشاور ادامه داد: کودک، موجودی نوپا است. هر چند احساسات او بسیار قوی است اما وسیله کافی برای ابراز ناامیدی ندارد و همین مسئله او را در مواقع بحرانی بیش از پیش عصبانی می‌کند. طوری که در نهایت، کتک زدن را تنها وسیله برای خالی کردن خود می‌داند. البته مشاهده چنین صحنه‌ای برای بسیاری از والدین اتفاق می‌افتد، بنابراین بهتر است خود را نبازند و با صبر و حوصله و تحلیل، علت را ریشه‌یابی و درمان کنند.
وی با تاکید بر این‌که باید رفتار مناسب را به کودک آموزش دهیم، افزود: وقتی کودک شروع به کتک زدن می‌کند؛ در واقع نتوانسته خشم‌اش را کنترل کند. بنابراین در وهله اول مادر باید راهکارهای کنترل خشم را به کودک آموزش دهد. البته این آموزش‌ها باید به صورت غیرمستقیم صورت گیرد. علاوه بر این، خود والدین باید الگوی خوبی بوده و مراقب رفتارشان باشند. کودک آینه تمام‌نمای رفتارهای اطرافیان به خصوص خانواده‌اش است.
احمدی‌قلعه تصریح کرد: وقتی کودک والدین خود را می‌زند در واقع از یک نفر این کار را یاد گرفته است. آن یک نفر می‌تواند مادر، پدر و یا اطرافیان او باشند. وقتی والدین نتوانند در لحظه، خشم خود را کنترل کنند، کودک این رفتار را دیده و در شرایط مشابه، همین واکنش را نشان می‌دهد. همچنین باید محتوای ابزار سرگرمی کودک را مورد بررسی قرار دهیم و به این نکته توجه داشته باشیم که خشم و کتک‌کاری نباید در قصه‌ها و بازی‌های فرزندمان جایی داشته باشد.
این مشاور خانواده و کودک با بیان این‌که باید رفتارهای محبت‌آمیز و نرم را در بازی‌ها، قصه‌ها و برنامه‌های مورد علاقه فرزندمان برجسته کنیم، یادآور شد: برای این منظور می‌توان از رفتارهای خوب و اجتماعی کودک عکس و فیلم تهیه کرد تا به استمرار آنها تشویق شود. علاوه بر این، باید به کودک کمک کنیم تا احساسات خود را بیان کند؛ چراکه اقدام به کتک زدن از احساس ناشی از نرسیدن به مطالبات نشات می‌گیرد. در همین راستا، مادر یا پدر می‌توانند با کتاب خواندن و یا بازی کردن به کودک خود آموزش بدهند که در مواقع مختلف احساس خود را بروز دهد.
وی تاکید کرد: باید در خانه و بین اعضای خانواده قوانینی وضع شود تا اعضا از جمله کودک تفهیم شوند که حق انجام هر گونه رفتاری را ندارند. همچنین والدین زمانی که کودک شروع به زدن می‌کند، باید به جای گفتن جمله (کتک نزن) با جدیت به کودک گوشزد کنند که رفتارش مناسب نبوده و نباید تکرار کند. البته امر و نهی کردن‌های زیاد و دستورها و سخت‌گیری‌ها، کودک را عصبی و خشمگین می‌کند و می‌تواند زمینه‌ساز وسواس شود. از همین‌رو، باید اجازه دهیم کودک‌مان تا جایی که به خود و دیگران آسیبی نمی‌رساند بازی و شادی کند.
احمدی‌قلعه افزود: ترک کردن محیط با جدیت و بدون پرخاش توسط والدین، اولین راهکار مقابله با این رفتار کودک است. در وهله دوم پدر و مادر باید به آرامی بگویند «تا زمانی که این‌طور رفتار می‌کنی، خواسته‌ات را اجابت نخواهیم کرد». در مقابل اگر کودک با گریه کردن و کتک زدن، خواسته‌های خود را عملی کند، به این شیوه عادت کرده و از بی‌حوصلگی والدینش سوءاستفاده می‌کند.
وی تصریح کرد: در آن لحظه که کودک شروع به کتک زدن والدین می‌کند، پدر یا مادر باید آرامش خود را حفظ کنند تا برخورد درستی داشته باشند. همچنین والدین می‌توانند با یک گفت‌وگوی صمیمانه درباره آسیب‌های این نوع رفتار و ابراز نگرانی و ناراحتی از این کار ناپسند، نقش بزرگی در کاهش رفتارهای ناشایست کودک از جمله کتک زدن داشته باشند.
