شعر/ سروده شاعر دشتستانی درباره احترام به والدین

«احترام والدین»

با پدر و مادر خود ای جوان 

گاه نسازی به جفا قصد کین 

عمر گرانمایه بسی والدین 

صرف نموده به رهت نازنین 

ریخته از بابت فرزند خود 

هر پدری بحر عرق از جبین 

مادر بیچاره به شام سیه 

سر ننهاده برِ طفلش زمین 

تا تو خردمند به دانش شوی 

هستی خود باخته هر دو یقین 

گاه درشتی منما ای جوان 

با پدر و مادر خود هم چنین 

گوش بده بر سخن و پندشان 

تا نشوی یکسره اندوهگین 

از دهن خویش گرفته غذا 

تا تو توانگر شوی و نیک بین

تا که تو استادو سخنور شوی 

خانه برایت شده دیبای چین 

پند پدر مادر خود گوش کن 

با کس و ناکس نشوی همنشین

مادر تو یکسره با درد و غم 

بار تورا می کشد اندر جنین 

تا که توانی بنما احترام 

بر پدر و مادر خود بیش از این 

علم و ادب پیشه ی جانت نما

تا که بمانی تو عزیز و متین 

با دل و جان و خردت گوش کن 

پند از این کافی محنت قرین.