حیدر کاشف
\n\n
فکرشهر: در ماه های پایانی دولت پیشین، تقریبا همه ی کارشناسان بی طرف در حوزه های اقتصادی و سیاسی بر این باور بودند که دولت بعد می بایست تیمی با استخوان بندی اقتصادی باشد. به این معنی که هم و غم دولت یازدهم، خواه از هر جناح، بایست سروسامان دادن به وضع بغرنج بازار و اقتصاد کشور باشد. حال حتی اگر این هدف، از رهگذر اصلاح روابط بین الملل می گذرد. شرایط نابسامان اقتصادی به ویژه در مسئله ی ارز و تورم، ایجاب می کرد مردم به سمت و سوی کاندیدایی حرکت کنند که شعارها و تیم فکری و حامیانش در این حوزه ها کارکشته تر و صاحب نظر باشند. ازینرو، دولت حسن روحانی با نام دولت تدبیر و امید، با هدف اصلاح سازوکارهای اقتصادی و روابط خارجی پا به عرصه ی مدیریت کلان کشور گذاشت. یقینا با وجود تورم چند ده درصدی و عدم ثبات در قیمت ارز، بویژه چند نرخی بودن آن، اصلاح امور فراتر از چند سال زمان نیاز خواهد داشت. به ویژه که می بایست با رانت های ایجاد شده و اختلاس های انجام شده هم مقابله می شد. در این اوضاع و احوال، کابینه ای معرفی شد که تقریبا همگی چهره هایی نزدیک به دولت هاشمی رفسنجانی و دولت اصلاحات داشتند که البته در مدیریت کلان اقتصادی هم تجربه ی دولت های قبل را یدک می کشیدند. چینش کابینه موید این باور بود که دولت یازدهم بیش از هرچیز، باید یک مسیر را جهت سیاست گذاری های جدید اقتصادی و اصلاحات زیربنایی طی کند. کند کردن روند افزایش تورم، مهار آن و تلاش برای کاستن از نرخ تورم از نخستین اقدامات دولت در حوزه ی اقتصادی بود؛ گرچه با شرایط بوجود آمده در سال های قبل از آن، این روند کند و چالشی به نظر می رسید. تجدید نظر در سودهای بانکی، تغییر در نحوه پرداخت تسهیلات و...، از جمله سیاست های بانکی دولت بود برای مهار نقدینگی و تورم لجام گسیخته.
\n\n
گام بعدی دولت حسن روحانی، مطابق با وعده های انتخاباتی، حل کردن موضوع فعالیت های هسته ای و در بعد کلان تر، بهبود روابط خارجی با کشورهای قدرتمند صاحب سرمایه بود. از همان ماه های نخست، مسئولیت مذاکرات به وزارت خارجه سپرده شد. تیمی از نخبه های سیاسی کشور به مدیریت محمد جواد ظریف، پس از ماه ها توقف و بی نتیجه بودن مذاکرات قبل، روند گفتگوها را با شش قدرت صنعتی از سر گرفت. پس از گذشت سه ماه، توافق اولیه بر کلیات موضوع هسته‌ای صورت گرفت و خوشبختانه در تیرماه گذشته، توافق نهایی به امضای طرفین رسید. در گذر از چگونگی و ریز توافق انجام شده، این اتفاق که حاصل یک سال و اندی مذاکرات فشرده و طاقت فرسا بود، برق امیدی در دل مردم نشاند. امید به رفع تحریم ها، بازگشایی دروازه های کشور به روی تجارت بین المللی، برقراری روابط مبتنی بر منافع ملی با دنیا و رونق کسب و کارها، خروج از انزوای اقتصادی، تاثیرگذاری دوچندان در حوزه سیاست خارجی و... همه و همه از پی آمد های این توافق می تواند باشد.
\n\n
حجم کارها در این دوسال به قدری بوده که یقینا در برخی موارد دولت دچار ضعف و کم کاری هم شده؛ اما با فراغت دولت از مباحث کلان، کم کم شاهد پرداختن به سایر مسائل کشور هستیم.
\nشاید بزرگترین رهآورد دولت یازدهم، افزایش امید به آینده بین مردم از رهگذر گشایش فضای جدید در روابط تجاری و سیاسی باشد. دولت برای ارتقاء سطح رضايتمندی، بایست که به سمت حل مشکلات جوانان در دو حوزه ی مسکن و اشتغال برود. پرهیز از شعارزدگی و تلاش جدی در جهت اتمام پروژه های بر زمین مانده ی دولت قبل، پرداخت تسهیلات به صنایع جهت ایجاد شغل و... می تواند تامین و تضمین آینده جوانان را در بر داشته باشد.
\n\n
دوره ی گذار از سال های تحریم، باید درس های تاریخی بسیاری را به ما و دولت داده باشد، از جمله دوری جستن از وابستگی کامل به دیگران و هیجان زدگی در روابط تجاری و قراردادهای بین المللی، تکیه بر ورود صنایع به داخل و ایجاد اشتغال پایدار.
\n\n
به هر روی دولت در آینده ماموریت سختی در تمرکز و توجه به امور داخلی خواهد داشت. حل موضوع بحران آب، مسائل زیست محیطی، ترمیم نظام مالیاتی و بانکی و... از دیگر دغدغه های ملی است که باید به جد در اصلاح آن کوشید. ازینرو، همدلی و همزبانی با دولت و پرهیز از تخریب و انتقاد و بهانه جویی های مغرضانه، قطعا تسهیل کننده ی امور کشور خواهد بود.
\n\n
*فعال اجتماعی
\n\n
**ماهنامه فکر شهر
\n
