کوه خواری در دشتستان با استفاده از مواد منفجره + تصاویر

فکرشهر- الهام راسخی: در رسته بندی موجودات زنده از گذشته تا به امروز، انسان را موجودی همه چیز خوار می پنداشتند؛ هرچند امروزه برخی رژیم های غذایی مثل گیاهخواری یا خام خواری هم به وجود آمده اند اما فکر نمی کنم زیست شناسان و دیرینه شناسان هرگز به مخیله شان خطور می کرد که این انسان همه چیزخوار به فکر زمین خواری، رودخانه خواری، ساحل خواری، دریاخواری، جنگل خواری و کوه خواری بیفتند. این اصطلاحات و لغات عجیب و غریب شوربختانه با پیشرفت بشر و صنعتی شدن زندگی ها وارد چرخه زندگی و زبان ما شد و حالا خیلی عادی شده است. آنقدر معمولی که بسیاری از ما وقتی می شنویم یا می بینیم خیلی راحت از کنار آن می گذریم. اما اگر این خوردن ها با مسایل دیگری چون استفاده از مواد منفجره همراه باشد، ماجرا شاید کمی فرق کند.

به گزارش «فکرشهر»، یکی از این وقایع، کوه خواری است که در منطقه «ارم» دشتستان در سکوت خبری اتفاق افتاده است. طبق اطلاعات مستند و موثقی که به دست «فکرشهر» رسیده، بخشی از کوه نزدیک به روستای «انارستان»، توسط مواد منفجره تخریب شده است. این کار گذاشتن مواد منفجره غیرقانونی و بدون گرفتن مجوز از ارگان های ذی ربط و تخریب و انفجار کوه به قیمت دست یابی به مکان هایی که طبیعت اجازه ورود انسان ها را به آن نمی داد، رخ داده است.

ماجرا از این قرار است که حدود یک سال و اندی پیش، در 5-4 کیلومتری روستای «انارستان»، عده ای اقدام به تخریب کوه با مواد منفجره کرده اند.

فردی از اهالی روستای انارستان در تشریح این اتفاق به «فکرشهر» گفت: انفجار اول مربوط به مهرماه  سال 1399 بود که ناقص بود و دوباره شهریور امسال همان جا را تخریب کردند و کار ناقصشان را کامل کردند.

وی در پاسخ به این که ارگان های مرتبط چه عکس العملی در قبال این قضیه نشان دادند گفت: فقط مامور گشت زنی منابع طبیعی آمد قضیه را صورت جلسه کرد. 

فرد مسن دیگری از اهالی روستای انارستان نیز در توضیح ماجرا گفت: اصل قضیه مربوط به اختلاف مرزی دو روستای «ارغون» و «انارستان» است که به 41-40 سال پیش برمی گردد. موضوع اختلاف بین دامداران اهالی دو روستا بر سر مرتع و چراگاهی است که طبق حکمی، منابع طبیعی آن را به اهالی انارستان داده است. 

وی با یادآوری اینکه از قدیم این چراگاه در اختیار اهالی انارستان بوده است و انارستانی ها از قبل از انقلاب به خاطر آن به دولت شاهنشاهی مالیات می داده اند، گفت: یکی از ادله و فرمول های منابع طبیعی که برای مرزبندی ارائه می دهند، موانع طبیعی یا آبریز است که هیچ راه و مسیری برای عبور وجود نداشته باشد. حالا مانع طبیعی (قسمتی از کوه) که تقریبا به ارتفاع حدود 10 متر بود، از سر راه برداشته شده است. از آن قسمت دام نمی توانست عبور کند و انفجار نشان می دهد که راه را برای عبور دام باز کرده اند. 

فردی دیگر از اهالی انارستان هم در این باره گفت: این کوه خواری برای باز کردن راه عبور دام و تغییر مرزها است وگرنه هیچ دلیل منطقی دیگری نمی توان برای آن پیدا کرد.

به گزارش «فکرشهر»، جدا از اختلاف مرزی که بین دامداران دو روستاست و کوه خواری، موضوع انفجار بسیار حائز اهمیت است که گویا مسوولان مربوطه آن را خیلی ساده و پیش پا افتاده گرفته اند. این که چرا و با چه مجوزی این انفجار را انجام داده اند؟ این مواد و امکاناتی را که برای انفجار به کار برده اند و برخی از آن مواد عمل نکرده و هنوز در شکاف های کوه باقی مانده است، چگونه به دست آورده اند؟ انفجارهایی که هم باید مجوز دار باشند و هم تحت الحفظ و با رعایت مسایل امنیتی انجام شوند! یعنی باید منطقه را پاکسازی کنند و نیروی انتظامی و حفاظت اطلاعات در جریان باشد زیرا  تراشه سنگ بر اثر انفجار ممکن است تا 500 متر به اطراف پرت شود؛ بحث تخریب محیط زیست و منابع ملی هم که موضوع مفصل و جداگانه ای است که حساسیت های خودش را دارد.

در این رابطه روابط عمومی محیط زیست شهرستان دشتستان به «فکرشهر» گفت: منطقه ای که در آن انفجار رخ داده جزو مناطق حفاظت شده نبوده و در محدوده اختیارات ما نیست.

روابط عمومی منابع طبیعی دشتستان نیز در پاسخ به «فکرشهر» گفت: انفجارهای صورت گرفته بدون مجوز و غیرقانونی بوده است. 

بهبهانی ادامه داد: مامور حفاظتی بخش «ارم»، موضوع را گزارش کرده و نامه به صورت محرمانه به حراست تحویل داده شده است. تخلف به صورت ناشناس بوده و حراست منابع طبیعی اذعان می دارد که هر دو مورد انفجار برای ما محرز نشده که  توسط چه فرد یا افرادی انجام شده است.

وی افزود: موضوع طی نامه ای محرمانه به پاسگاه و کلانتری «کلمه» و «بنداروز» داده شده که آن ها هم یک وقت در حین گشت زنی یا هنگام رسیدگی به پرونده ها و اعترافاتی که گرفته می شود اگر اطلاعاتی به دست آوردند در اختیار ما قرار بدهند اما تا الان از هویت فرد یا افرادی که این کار را کرده اند هیچ اطلاعی نداریم.

بهبهانی تصریح کرد: ما تا مطمئن نشویم که کار چه کسی بوده است، نمی توانیم علیه او طرح دعوی کنیم؛ هرچند انارستانی ها اظهار می کند که کار دامداران روستای ارغون است و نماینده دامدارن ارغون اظهار می کند که کار ما نیست. ما نیز مدرکی علیه آن ها نداریم که چه کسی بوده، چطور بوه و چرا اینکار را کرده است؟ اگر کسی می تواند از فردی که مواد منفجره کار گذاشته، سرنخی به ما بدهد، با حفظ هویتش اطلاعات را در اختیار ما قرار دهد.

مسوول روابط عمومی منابع طبیعی دشتستان در پاسخ به اینکه «اگر دوباره و برای بار سوم بخش دیگری از کوه مورد تخریب قرار گرفت جه؟»، توضیح داد: عرصه وسیع و نزدیک به 8000 هکتار زیر نظر یک مامور حفاظتی است. مامور ما که همیشه در آن محل در حال گشت زنی نیست، مگر اینکه فردی گزارش آن ها را به مامور بدهد که در حال انجام تخریب کوه هستند یا قصد دارند این کار را انجام بدهد که ما آن موقع آنجا حضور پیدا می کنیم.

وی درباره اختلاف مرزی بین روستای «ارغون» و «انارستان» نیز بیان کرد: یک اختلاف مرزی بین دامداران روستای انارستان و ارغون است. کمیسیون بند 49 متشکل از چندین نفر از سازمان جنگل ها و اداره کل منابع طبیعی استان بوشهر رای را به روستای انارستان دادند. دامداران ارغون به رای اعتراض کردند و دامداران انارستان به استناد رای که درآبان ماه سال جاری صادر شده است، اجازه ورود دام های روستای ارغون را به چراگاهایشان نداده اند. ما قصد داریم دو روستا به گونه ای بر سر مراتع به توافق برسند. قرار است اوایل هفته آینده جلسه ای مجددا تشکیل شود تا این اختلاف را حل و فصل کنیم. 

به گزارش«فکرشهر»، اختلاف بر سر منابع آب و خاک با خشکسالی های پی در پی و بحران های محیط زیستی فراوانی که در کشور ما از همه مدل و رقم در آن پیدا می شود کم نیست، اما اختلاف در منطقه کوچکی با این شدت و حدت که پای مواد منفجره غیرقانونی وسط بیاید، دور از انتظار بوده است. باید پرسید در این مدت یک سال و نیم، منابع اطلاعاتی و حراست سازمان منابع طبیعی برای ردیابی و شناسی فرد یا افراد مذکور چه اقداماتی انجام داده اند؟! 

اما آنچه مشخص است، این است که فرد یا افراد مذکور یا آنچنان پشتشان به منابع خاصی گرم است که دوباره اینکار را انجام داده اند؛ یا اینکه وقتی دیده اند که هیچ بگیر و ببند و تعقیب و گریزی نداشته اند و خیلی راحت از ماجرایی به این حساسی قسر در رفته اند، آن را تکرار و تهدید به انجام دوباره آن نیز داشته اند. پیدا کردن فرد یا افراد خاطی کار چندان سختی برای دستگاه های اطلاعاتی نیست زیرا مواد منفجره و دستگاه هایی که از آن برای انفجار استفاده شده است، چیزی  نیست که در هر جایی پیدا شود!

از همه این ها که بگذریم، انفجار در منطقه ای که در 5-4 کیلومتری آن خانه های مسکونی قرار دارد، جان انسان ها را هم تهدید می کند. علاوه بر این نمی شود که هرکسی بیل و کلنگ بردارد یا هر وسیله مجاز یا غیرمجازی دست بگیرد و برای خودش در کوه و تپه راه باز کند. این طور که دیگر سنگ روی سنگ بند نمی شود، پس ارگان های دولتی و مراجع قانونی برای چه هستند؟

مضاف بر اینکه مامور حفاظتی منابع طبیعی به محض ورود دام ها به مناطق ممنوعه حتما پیگیری و شخص را جریمه می کند یا اگر فردی یک اتاق سنگی 20متری در زمین های ملی بزند فورا حکم تخریب گرفته و آن را تخریب می کنند حالا چرا درباره همچین مساله ای سکوت کرده اند و هیچ اقدامی انجام نمی دهند تا این گونه کوه ها را بخورند؟