فکرشهر: سلول‌های غضروفی گرفته‌شده از بینی می‌توانند برای ترمیم آسیب‌های زانو استفاده شوند. بیمارانی که از پیوند غضروف رشد‌یافته از سلول‌های تیغه بینی بهره بردند، بهبود قابل‌توجهی را تجربه کردند.
به گزارش فکرشهر از انتخاب و به نقل از هلث دی؛ یک زمین خوردن ناگهانی هنگام دویدن، اسکی یا ورزش‌های دیگر می‌تواند به آسیب‌های زانو منجر شود، که نه‌تن‌ها ورزشکاران را از فعالیت بازمی‌دارد، بلکه خطر ابتلا به آرتروز را در آینده افزایش می‌دهد.
اما در بیشتر موارد، بینی افراد سالم است—و همین ممکن است کلید ترمیم زانو‌های آسیب‌دیده باشد. یافته‌های یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که می‌توان از غضروف بینی برای ترمیم حتی پیچیده‌ترین آسیب‌های زانو استفاده کرد.
محققان در مقاله‌ای که در ژورنال Science Translational Medicine منتشر شده، گزارش داده‌اند که غضروف تیغه بینی—دیواره‌ای که مجرای چپ و راست بینی را از هم جدا می‌کند—ویژگی‌های منحصربه‌فردی دارد که آن را به گزینه‌ای ایده‌آل برای بازسازی غضروف تبدیل می‌کند.
ایوان مارتین، سرپرست این تحقیق و رئیس بخش زیست‌پزشکی در دانشگاه بازل سوئیس، در یک بیانیه خبری اعلام کرد:
«سلول‌های غضروفی تیغه بینی ویژگی‌های خاصی دارند که به طور ایده‌آل برای بازسازی غضروف مناسب هستند.»
چرا غضروف بینی؟
بر اساس یافته‌های این مطالعه، این سلول‌ها می‌توانند التهاب در مفاصل را کاهش دهند، عاملی که در بسیاری از مشکلات زانو نقش دارد.
آسیب غضروف زانو می‌تواند برای افراد فعال مشکل‌ساز باشد، زیرا این بافت به‌طور طبیعی خود را ترمیم نمی‌کند. غضروف به‌عنوان یک ضربه‌گیر بین استخوان‌ها عمل می‌کند و از بین رفتن آن می‌تواند به آرتروز منجر شود.
فرایند جدید ترمیم زانو چگونه کار می‌کند؟
محققان توضیح می‌دهند که در این روش، ابتدا سلول‌های غضروفی از یک نمونه کوچک از تیغه بینی بیمار استخراج می‌شود. سپس این سلول‌ها روی یک داربست نرم در آزمایشگاه کشت داده می‌شوند تا غضروف جدیدی شکل بگیرد.
پس از رشد، غضروف جدید به شکل مورد نیاز بریده شده و در مفصل زانو کاشته می‌شود.
نتایج آزمایش‌های بالینی
در این مطالعه، ۹۸ بیمار از چهار کشور مختلف شرکت کردند.
محققان دو رویکرد متفاوت را با هم مقایسه کردند:
• گروه اول پیوند‌های غضروفی را دریافت کردند که تنها دو روز قبل از جراحی رشد داده شده بودند.
• گروه دوم پیوند‌هایی را دریافت کردند که دو هفته در آزمایشگاه رشد کرده بودند.
شرکت‌کنندگان به مدت دو سال تحت نظر بودند و به طور منظم میزان سلامت و عملکرد زانوی خود را گزارش می‌کردند.
نتایج نشان داد که هر دو گروه بهبود پیدا کردند، اما بیمارانی که پیوند‌های بالغ‌تر (رشد‌یافته طی دو هفته) را دریافت کرده بودند، عملکرد بهتری داشتند.
حتی در سال دوم پس از عمل، بهبودی در گروه پیوند‌های بالغ‌تر همچنان ادامه داشت و از گروهی که پیوند‌های دو روزه داشتند، پیشی گرفتند.
تصاویر MRI نشان داد که این پیوند‌های بالغ‌تر منجر به تشکیل بافت غضروفی بهتر در محل کاشت شده و حتی غضروف طبیعی اطراف را نیز تقویت کرده است.
چه کسانی بیشترین سود را می‌برند؟
آندریا باربرو، یکی از محققان این پژوهش و سرپرست گروه تحقیقاتی دانشگاه بازل، توضیح داد:
«بیمارانی که دچار آسیب‌های گسترده‌تر هستند، از پیوند‌های غضروفی که مدت بیشتری رشد کرده‌اند، بیشترین فایده را می‌برند.»
این روش برای بیمارانی که در گذشته با سایر روش‌های درمانی نتیجه‌ای نگرفته‌اند، نیز مؤثر بوده است.
گام بعدی چیست؟
محققان قصد دارند در مطالعات بعدی بررسی کنند که آیا این روش می‌تواند برای درمان آرتروز ناشی از فرسایش غضروف زانو نیز مفید باشد یا خیر.
در صورت موفقیت، این روش می‌تواند جایگزینی برای جراحی تعویض زانو باشد و راه‌حلی کم‌تهاجمی‌تر برای بیماران فراهم کند.
