
چه آید بر سر انسان زمانی
که با کشتن نماید شادمانی
وجود او شود غرق قساوت
ز بی رحمی بود پست و روانی.
○○○○○○○○
به هربی رحم وخون آشامِ مغرور
که در آدم کشی شاد است و مسرور
نشاید نام انسانی نهادن
چو طبعش همچو حیوان است و منفور.
○○○○○○○○○
چه خواهدکرد یک بی رحم و دل سنگ
که از کشتن ندارد ذرّهای ننگ
بپرهیز از چنین حیوان وحشی
چو باشد در مرامش آتش جنگ.
*شاعر اهل آبدان استان بوشهر