شعر/ سروده شاعر استان بوشهر پیرامون اتّحاد مردم غیور ایران اسلامی

به اوقات حسّاس، در هر زمان

به حفظ وطن، جمله تاپای جان

چو کوه‌های مستحکم واستوار

دلیران ایران پر افتخار

به هر مذهب و ایده و پیشه‌ای

و با هر تفکر و اندیشه‌ای

به دور از تناقض به وقت خطر

به شور فزون یاور همدگر

به میدان محیا چو شیر شجاع

به عشق و مودّت برای دفاع

به دل مست و لبریزِ حُبّ وطن

پر از قدرت و جمله دشمن شکن

به اوج صلابت به میدان رزم

قیامت نمایند با عزم جزم

به قعر مذلّت رسانند خصم

به محو و فضاحت کشانند خصم

به ذلّت مسلمان کی تن دهد

وطن کی به دستان دشمن دهد

مسلمان ز مردن ندارد هراس

دهد آرمانش چنین انعکاس

رحیقِ شهادت به دار جهان

بداند ز دل بهترین، آرمان

رهِ رستگاری چو سمت خداست

طرائق بجز او رهِ اشقیاست

بود نام ایران، پاینده، نام

بگیرد ز خصمان دون انتقام

ترحم درون دل خصم نیست

مرامش چو جز کشتن و رزم نیست

به آدم کشی می‌کند افتخار

نباشد درونش چو یک ذرّه عار

تجاوزگران نگون بخت پست

سرانجامشان ذلّت است و شکست

وطن استوار و مصون از گزند

به لطف خدا هست، تا این روند

سعادت به میهن مهی منجلیست

علم، چون به دستان سیدعلیست.

*شاعر اهل آبدان استان بوشهر