يکشنبه ۰۲ دی ۱۴۰۳
جستجو
کد خبر: ۷۸۹۰۸
چهارشنبه ۲۸ آبان ۱۳۹۹ - ۰۸:۳۸

فکرشهر: «شجریان برگزیده بود. ‎لطف و مهر خداوندی بسیار شامل حال وی بود. ‎خداوند به او حنجره داوودی عطا کرده بود. ‎هوش و خرد سرشار برای انتخاب درست و هوشمندانه مسیر، به او تفویض شده بود. نمی‌گویم، شجریان، تافته جدابافته بود. ‎نمی‌گویم، منجی یا پیشوای اجتماعی بود ‎اما شجریان ‎یک انسان وارسته، ‎یک هنرمند فرهیخته، ‎یک معلم عاشق، ‎یک روایتگر خردمند و آوازخوان سوز و گداز مردمش بود. ‎مردمی به متانت و وقار تاریخ ایران ‎و به سختی و رنج نامردمی‌های زمان.»

به گزارش فکرشهر، در یادداشتی در روزنامه شرق به قلم حسام‌الدین سراج آمده است: «نمی‌دانم چرا و چگونه یک انسان برگزیده می‌شود که قرار است حرف‌ها و رفتارهایی را در قالب آثار هنری دلنشین و کرداری خلاقانه به انسان‌های دیگر بیاموزد. ‌‎همیشه آوازهای استاد شجریان برایم، اعجاب‌انگیز بوده است: انتخاب شعر مناسب، ‎تکنیک عالی، ‎رنگ صدای دلنشین، ‎ملودی کلام درست، ‎تلفیق عالی ‎و طراحی درست مضامین شعر در دستگاه ‎که این امر در اغلب اوقات به‌صورت بداهه اتفاق می‌افتاد.

او در آواز ایرانی شاهکارهای بسیاری خلق کرده است که سالیان سال برای اهل دل و اهل ادب و هنر قابل استفاده خواهد بود.

لایه پنهان این آثار، انتخاب رندانه اشعار عبرت‌آموز و اعتراض‌آمیز بود.‌‎اگر شجریان نبود شاید حافظ و سعدی و مولانا و باباطاهر و نظامی و امثالهم آن‌ گونه که می‌بایست امروز در دسترس نسل جدید باشد، نمی‌بود. ‌‎من بسیاری از محفوظات ادبی خود را نظیر غزلیات حافظ و سعدی و مولانا‎، دوبیتی‌های باباطاهر و ... مدیون ایشان هستم.

شجریان برگزیده بود. ‎لطف و مهر خداوندی بسیار شامل حال وی بود. ‎خداوند به او حنجره داوودی عطا کرده بود. ‎هوش و خرد سرشار برای انتخاب درست و هوشمندانه مسیر، به او تفویض شده بود.

نمی‌گویم، شجریان، تافته جدابافته بود. ‎نمی‌گویم، منجی یا پیشوای اجتماعی بود ‎اما شجریان ‎یک انسان وارسته، ‎یک هنرمند فرهیخته، ‎یک معلم عاشق، ‎یک روایتگر خردمند و آوازخوان سوز و گداز مردمش بود. ‎مردمی به متانت و وقار تاریخ ایران ‎و به سختی و رنج نامردمی‌های زمان. او همیشه با مردم بود، برای مردم خواند و نهایت تلاشش، بیداری مردم بود. ‎هنرمندی که عاشقانه معلمی کرد.‎ وجه فعالیت اجتماعی او در حمایت از هنر حقیقی و اعتلا و اشاعه آن بسیار قابل توجه و با اهمیت است؛ به‌ نحوی‌ که می‌توان گفت بخش عمده‌ای از موفقیت او در جلب و جذب دل‌هاست؛ ‎از این‌ رو و به دلایل فراوان دیگر شجریان استاد بود و لقب استاد برازنده وجودش بود و ‎خسرو آواز ایران شد. ‌‎خداوند مهرآفرین مهر او را در دل مردم نهاد ‎تا وقتی که از عشق و حکمت و عرفان و اتحاد می‌خواند، به گوش جان بنیوشند. ‎استاد محمدرضا شجریان پدیده قرن معاصر بود، باشد که آثار او را چون گل‌های بهاری هر روز با صفا و با طراوت بیشتر بشنویم و از آن درس مهر و معرفت و زیبایی بیاموزیم.

‎او در حقیقت مطرب عشق بود و با آوای آسمانی خود دل‌های ما را به بهشت عشق و زیبایی می‌برد.

مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

نقش هر پرده که زد راه به جایی دارد

عالم از ناله عشاق مبادا خالی

که خوش‌ آهنگ و فرح‌بخش صدایی دارد

پیر دردی‌کش ما گرچه ندارد زر و زور

خوش عطابخش و خطاپوش خدایی دارد. «حافظ»

و امروز این بیت زبان حال همه دوست‌داران و بستگان شماست:

ای که در محفل معشوق ازل جا داری

یاد دار آن که گه قرب ز ما یاد آری

با دلی اندوهگین و چشمانی اشک‌بار در چهلمین روز درگذشت استاد نازنینم استاد محمدرضا شجریان».

ارسال نظر
آخرین اخبار
مطالب بیشتر