مادر
دست خود بنهاد در دستان من
پا به پایم رفت هر سو مادرم
آنقدر هر حرف را تکرار کرد
تا که داخل شد الفبا در سرم
هستی و سرمایه اش را متصل
خرج من فرمود جانش لاجرم
در کنار بستر و گهواره ام
ساعتی ننشست راحت در برم
مادرم ای مونس شبهای من
ای تمام هستی و ای باورم
دوستت دارم مثال جان خود
ای تو تنها دوستدار و یاورم
اینک اما تا زمانی زنده ای
در کنار تخت تو فرمانبرم
یاد تو با کافی محنت قرین
تا همیشه زنده ماند محترم.
*متخلص به «کافی رودفاریابی» شاعر و نویسنده اهل رودفاریاب بخش ارم شهرستان دشتستان
ارسال نظر
