فکرشهر ـ لطف اله علی پور*: ما عجله داریم. صبر، کلید گمشده‌ی دنیای مدرن است.
عجله داریم زود به خانه برسیم اما در خانه هم زود شام را بخوریم، زود حرف ها را بزنیم و سریع اخبار را مرور کنیم.
فست‌فود سریع تر از قیمه حاضر می‌شود. مایکروویو جای اجاق را گرفته است و دستگاه چاپِ لواش جای تنور. اینجا طعم را گم می‌کنیم. جای دیگر احساس را و جای دیگر شناخت.
عجله داریم کتاب تمام شود. فیلم تمام شود. محصول را برداشت کنیم. درس تمام شود. بازنشسته شویم.
عجله داریم تا از عمرمان بهترین استفاده را کنیم اما عمر تمام می‌شود.
ظاهرا انسانِ مدرن چیزی به نام شکیبایی را نمی پسندد. انسان مدرن نمی تواند ساعت ها به آسمان خیره بماند. نمی‌تواند روزهای متوالی، جوانه زدن برگ را به تماشا بنشیند.
بیایید آرام تر نفس بکشید. آرام تر گام بردارید. باید از سرعت زندگی کم کرد.
این ما هستیم که طول عمر خود را تعیین می‌کنیم.
صبر نردبان ارتباطی خوبی است.
*دکتری مدیریت منابع انسانی
