آیین سنتی طلب باران در دشتستان برگزار شد + عکس

فکرشهر: آیین سنتی باران خواهی 'گلی یا گٍلْینو' با توجه به گذشتن فصل بارش و نباریدن باران در روستاهای شهرستان دشتستان استان بوشهر برگزار شد.

به گزارش فکرشهر، آیین طلب باران از خداوند، سنتی دیرینه است که ریشه در اعتقادات مردم دارد و این رسم نه تنها در شهرستانهای مختلف استان بوشهر بلکه به شیوه های مختلف در سایر استانهای جنوبی کشور درهنگام خشکسالی و کم بارشی برگزار می شود.

این آیین از دیرباز در بین مردم دشتستان اجرا می شده و با توجه به اهمیت باران در زندگی مردم این شهرستان و بویژه روستائیان هر سالی که باران دیر کرده باشد همه کم و بیش از باران صحبت می کنند تا سرانجام تصمیم می گیرند که گٍلْی درست کنند و دست به دعا بردارند.

امسال نیز مردم برخی از روستاهای دشتستان این آیین کهن و باستانی را برگزار کردند و دسته جمعی دست به دعا برداشتند.

این مراسم از جمله آیین های فراگیر و رایج باران خواهی به صورت گروهی و درهنگام غروب با هدف طلب بارش رحمت الهی از پروردگار برگزار می شود.

در این آئین کار با بچه هایی شروع می شود که یکی از آنها به عنوان سردسته و یا گلی که با در دست داشتن چوب و دمام شروع به شعرخوانی و آواز خوانی درزمینه طلب باران از خداوند می کند و افراد گروه نیز یکصدا با زدن سنگ هایی که در دو دست دارند به همدیگر به شروع به زمزمه اشعار طلب باران می کنند.

همراهان در حالیکه گلی پیشتاز آنان است با خواندن ترانه آهنگین و اشعاری نظیر

'می خیم ( می خواهیم) بریم ( برویم) قبله ی دعا، بلکه خدا رحمش بیا'

' الله تو بزن بارون / سی مای ( برای ما که) عیالوارون ( عیالوار هستیم)'

'مشکولکم ( مشک کوچک من )خشکن ( خشک هست)خدا اوش ( آبش ) بده' 

'اور (ابر)، تو آسمون نیسی (نیست)، گندم تو زمین پیسی ( پوسید)'

'ای خدا بارون بزن ما تشنه مونه (هستیم)، سنگ آسک ( آسیاب) کوله مونه (هست)' 

'گل گلی نو، شاه زلی نو، خرما و جو بردار و بیو (بیا) '

' تا بریم قبله دعا، بلکه خدا رحمش بیا'

[[{"fid":"6430","view_mode":"default","fields":{"format":"default"},"type":"media","attributes":{"height":233,"width":350,"class":"media-element file-default"}}]]

آنها خانه به خانه سر می زنند برای جمع آوری آذوقه از جمله خرما، آرد، جو یا گندم، گروه به در هر خانه ای که می رسند یکی از افراد آن خانه، از پشت بام ، پیاله ای آب را روی گلی و همراهان او می پاشد با پاشیده شدن آب، آنان بلادرنگ می گویند' نه اوبی ( آب نبود)، بارون بی (بود)' 

در پایان این آئین، گروه گلی هدایایی را که جمع آوری کرده اند برای تهیه حلوا خرمایی (رنگینگ) یا خمیر به خانه بزرگتر یا سردسته گروه برده و مقداری از آن را به امید بارش رحمت الهی بین نیازمندان روستا تقسیم می کنند.

بخش دیگر آن را به این شکل بین افراد گروه تقسیم می کنند که در یکی از گلوله های حلوا یا خمیر نان باشد در یکی از چانه های نان سنگ یا هسته خرمایی قرار می دهند پس از تقسیم آن کسی که هسته خرما و یا سنگ نصیبش شده باید آماده حمام آب سرد شود.

در این بین یکی از معتمدین ویا ریش سفیدان محله ضمانت او را می کند که اگر تا سه روز باران نبارید مجازات شود و او نیز برای رها شدن از این کار دست به دعا بر می دارد و خالصانه به درگاه خداوند طلب باران می کند.

یکی از فرهنگیان و بزرگان روستای 'جتوط' دراین آیین در گفت وگو با ایرنا اظهارداشت: این رسوم و آیین ها به دلیل اینکه ریشه در اعتقادات مردم دارد و از دل پاک و صادق مردم و جوانان بی ریای روستا بر می خیزد در بیشتر ایام کارساز بوده و مردم روستا مشمول رحمت الهی شده اند.

محمد گرگی افزود: آنچه در این کارگروهی نمایان است طلب نعمت کردن است و در قسمتی از آن به نشانه برکتی که قرار است از طبیعت نازل شود؛ بر سر گروه آب پاشیده می شود و همچنین فلسفه زدن دو سنگ به همدیگر نیز خبر کردن اهالی برای آماده کردن صدقه و همراهی کردن گروه برای دعای باران است.

شهرستان دشتستان با مرکزیت شهر برازجان و250 هزار نفر جمعیت قطب کشاورزی استان بوشهر است.